บัณฑิตศึกษา ความยากเย็นที่แสนภูมิใจ

วันนี้ได้ไปถ่ายรูปกับมหาบัณฑิตที่จบรุ่นเดียวกัน และจบก่อนหน้า แต่ละคนพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า กว่าจะจบลำบากลำบน
แก้งานแล้ว แก้งานอีก ไม่มีที่จะบอกว่า เรียนง่าย เรียนสบาย

ผลของการแก้ ทำให้เราทำงานเป็น ทำวิจัยเป็น มีขั้นตอนที่ถูกต้อง และมองอะไรกว้างขึ้น
ตอนแรก ก็บ่นๆ บอกว่าอาจารย์ทำไมให้ผ่านยากจัง แก้วิทยานิพนธ์จนหมดกระดาษไปหลายลัง (หลายลังจริงๆ)
กว่าจะได้เสนอเค้าโครง สอบเค้าโครง ทดลอง ทำรายงาน แก้ไข(แก้แล้วแก้อีก) แก้ แก้ แก้ แก้ แก้ แก้ แก้ แก้ แก้ แก้

แล้วก็มาสอบจบ
ก่อนจะสอบจบ ต้องให้ที่ปรึกษาตรวจสอบว่า สามารถขอสอบได้หรือยัง เสร็จแล้ว ต้องนัดกรรมการ 5 ท่าน และผู้ทรงคุณวุฒิ อีก 1 ท่าน จากนั้นก็แก้อีกโดยกำหนดเวลาให้ และต้องให้ผู้อำนวยการสำนักฯบัณฑิต ตรวจสอบ ถ้าเค้าให้ผ่าน ก็ส่งเล่มวิจัยสมบูรณ์ 15 เล่ม (หมดไปเกือบหมื่น)

เฮ้อ กว่าจะได้ถ่ายภาพวันนี้ ก็เกือบตาย(จริงๆ) ภูมิใจครับ