16 กันยายน 2555

มองให้ครบทุกมุม

   ...คุณเคยตัดสินใครผิดพลาดหรือเปล่า

   ผมว่า ทุกคนก็เคย ผมเองก็ยังเคย นั่นเพราะ เราตัดสินคนๆนั้นด้วยข้อมูลที่เรามี ด้วยความรู้สึกที่เรามี แล้วเราก็กลับมาเสียใจและรู้สึกผิดที่หลัง ว่าเราไม่ควรคิดกับเขาแบบนั้น

   บางสิ่งบางอย่างผุดขึ้นในหัวข้อครูบ้านนอกอย่างครูแชมป์ ตอนนั่งดูแก้วโกโก้

     เรามองด้านนี้ เราเห็นหูของแก้ว ในขณะที่คนที่นั่งฝั่งตรงข้ามกับมองเห็นว่า มันเป็นแก้วเปล่าๆ ไำม่มีหู นั่นเพราะ เขามองคนละมุมกับเรา

    มันก็คงเหมือนกับที่หลายคนกำลังตัดสินเราอยู่
    บางคนเค้าอาจมองว่า การที่ผมออกมาประชุม อบรม สัมมนา เป็นวิทยากร เป็นอาจารย์พิเศษในมหาวิทยาลัย เป็นการเบียดบังเวลาราชการ เอาเวลามาทำงานส่วนตัว

     ผมกำลังมองว่า สิ่งต่างๆที่กล่าวมา เป็นการทำงานส่วนตัวในส่วนไหน
     คนที่เค้าพูด เค้าเคยถามตัวเองบ้างหรือไม่ ว่าใน 1 ปีการศึกษา เค้าไปอบรมในนามของโรงเรียนกี่ชั่วโมง (ไม่นับที่เค้าสมัครใจอบรมเพื่อประโยชน์ของตัวเองนะจ๊ะ)
     เค้าเคยโดนโทรศัพท์ตอนสามทุ่มครึ่งสั่งให้ไปอบรมในวันพรุ่งนี้หรือไม่
     เค้าเคยโดนโทรศัพท์ตอนกำลังจะออกบ้านไปโรงเรียน ให้ไปประชุมแทนการเข้าโรงเรียนหรือไม่
     เค้าเคยโดนโทรศัำำพท์ให้เตรียมตัวให้เข้าไปถ่ายรูปน้ำท่วมในโรงเรียนหรือไม่
     เค้าเคยโดนโทรศัพท์ให้ย้อนกลับไปประชุมกรรมการแข่งขัน ตอนที่กำลังขี่รถไปถึงครึ่งทางแล้วหรือไม่
     เค้าเคยต้องนำสิ่งที่โดนอบรม ประชุม สัมมนา กลับมาทำงานต่อ มาขยายผล มาเขียนรายงาน เขียนแผนปฏิบัติการหรือไม่ ฯลฯ

     ...แม้กระทั้งการสอนพิเศษที่ผมต้องสอนนักเรียนที่อื่นเพิ่มนั้น เพราะผมมีเหตุผลอะไร

     คุณรู้หรือไม่ เวลาที่ผมบอกเหตุผลไปบางคนบอกว่า งบประมาณไปอยู่ที่ไหนหมด ทำไมเค้าไม่จัดซื้อจัดหา ผมมาทราบในภายหลังว่า เค้ามองภาพโรงเรียนของผมมีเนื้อที่ 10 ไร่ มีเด็กนักเรียนเกือบพัน มีครูครึ่งร้อย มีผู้ปกครองที่ร่ำรวยพร้อมที่จะให้การสนับสนุน

     แต่ในโลกของความเป็นจริง โรงเรียนผมมีนักเรียนเพียง 99 คน งบประมาณสนับสนุนก็เลยน้อยตาม ทั้งๆที่มีนักเรียนระดับมัธยมต้นอยู่ด้วย

     หนักไปกว่านั้น นอกงานงบประมาณจะน้อยแล้ว จำนวนครูก็ลดลงตามจำนวนเด็ก ทั้งๆที่ก็ยังต้องสอนระดับมัธยมอยู่ เอาเป็นว่า คุณลองนึกถึงครูที่ไม่ได้จบคณิตศาสตร์ ต้องมาสอนคณิตศาสตร์ นอกเหนือจากการสอนวิทยาศาสตร์ คอมพิวเตอร์ ไปด้วยกัน

     คุณภาพ คงไม่ต้องพูดถึง...

     เรื่องสามัญสำนึกของความเป็นครู เราก็เชื่อว่า ครูทุกคนล้วนต้องการให้นักเรียนอย่างเต็มที่ ทั้งๆที่มีข้อจำกัดหลายอย่าง ทั้งงบประมาณดังที่กล่าวมา ทั้งสื่อการสอน ผมพูดตรงๆ ผมอยากซื้อ VCD คณิตศาสตร์ ของระดับ ม.3 มาเปิดให้เด็กๆดู แต่ติดด้วยราคาชุดละสามพันสามร้อยกว่าบาท อยากมีจอโปรเจคเตอร์มาฉายในห้องวิทยาศาสตร์ จะได้ไม่ต้องเดินขึ้นเดินลง ไม่ต้องรบกวนคนอื่น อยากได้เอ๊กซ์ทานอล ฮาร์ดดิกส์ มานำไฟล์ VDO ไฟล์ข้อมูลสาระน่ารู้ทางวิทยาศาสตร์ มาเปิดให้เด็กๆดู

     ผมคงทำอย่างนั้นไม่ได้ เพราะเงินเดือนของผมยังน้อยมากๆ

    ทางเดียวที่ผมจะหามาได้ คือมีผู้สนับสนุน หรือก็ต้องเก็บเงินซื้อเอง....

     เท่าที่พูดมา คือผมกำลังจะอธิบายให้หลายคนที่คิดว่า ผมเป็นพวกสอนพิเศษที่หวังรวย หากินกับเด็กๆ ผมเองก็อยากตอบว่า เอาไว้ผมเอาเวลาไปขายตรง ขายประกันแล้วรบกวนการสอนของผม แบบนั้นคงจะดูไม่ดีมากกว่าไหม...

     ...ส่วนเรื่องที่ผม เดินสายบ่อยๆ (แหม พูดยังกับเป็นดาราเน๊าะ)
     ในใจลึกๆ ผมกำลังทำในสิ่งที่ ทำลายคำว่า "โรงเรียนวัดยางแขวนอู่อยู่ตรงไหนอะ ไม่เคยรู้จัก" เพราะอย่างน้อยๆ เค้าก็จะได้คุ้นชื่อ ครูแชมป์ วัดยางแขวนอู่ไว้บ้าง

     บางคนอาจมองว่า มันสำคัญด้วยเหรอ กับการที่ทำให้โรงเรียนเป็นที่รู้จัก...

     ...สำคัญสิครับ

     ถ้าโรงเรียนเป็นที่รู้จัก โอกาสที่งบประมาณจะเข้ามาก็มากขึ้น โรงเรียนพัฒนาได้มากขึ้น นักเรียนมีสิ่งดีๆไว้ใช้มากขึ้น

     ผมคิดแบบนี้มาตลอด คิดแบบนี้ทุกวินาทีของลมหายใจ และทุกๆที่ที่ผมรัก ไม่ว่าจะเป็นที่โรงเรียน หรือที่มหาวิทยาัลัยที่สร้างผมมา

     บางที การเสียสละแล้วโดนด่า แต่ทำให้เกิดการพัฒนาขึ้นมา ผมก็ยอมครับ

     ...เข้าใจในสิ่งที่ผมกำลังทำขึ้นมาบ้างแล้วใช่ไหมครับ !!!!!!


ให้กำลังใจครูบ้านนอกด้วยนะจ๊ะ ... ขอบคุณจ้า




...............................

15 กันยายน 2555

วันเสาร์นี้ไม่มีอบรม

   วันเสาร์นี้ แสนดีใจ

   เพราะไม่มีอบรม มีเวลากวาดบ้านถูบ้านบ้างหละ เสาร์นี้ 555+

   จริงๆแล้ว ก็ยังต้องทำงานแหละครับ ตามวิถีของครูไทย ครูบ้านนอกครับ

   ให้กำลังใจครูบ้านนอกด้วยนะจ๊ะ ... ขอบคุณจ้า




...............................

14 กันยายน 2555

อีกบทบาทหนึ่ง กับการเป็นอาจารย์พิเศษครั้งแรก

   ผู้อำนวยการสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาพิษณุโลก เขต 1 และผู้อำนวยการโรงเรียนวัดยางแขวนอู่ ได้มอบหมายให้ครูพิริยะ  ตระกูลสว่าง ไปให้บริการทางวิชาการ ตามหนังสือที่ ศธ ๐๕๓๘.๐๕ / ๙๐๒ คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม เป็นอาจารย์พิเศษร่วมสอนในรายวิชา IS363 การจัดการข้อมูลสารสนเทศ กลุ่มสาขาวิชาบรรณรักษศาสตร์และสารสนเทศศาสตร์ หลักสูตรปริญญาตรี 4 ปี ในวันที่ 14 กันยายน 2555 เวลา 12.30 - 16.30 น.

   เป็นธรรมดาที่จะต้องมีความรู้สึกตื่นเต้นบ้าง แต่พอรู้ว่าน้องๆนักศึกษากลุ่มนี้เป็นกลุ่มที่เคยอบรมเมื่อครั้งก่อน อีกทั้งยังขยัน และนิสัยน่ารักทุกคน เลยสบายใจหน่อย

หนังสือเชิญ








 
   ต้องขอบพระคุณอาจารย์ผู้ช่วยศาสตราจารย์ปราณี ซื่ออุทิศกุล และขอบคุณน้องๆ ที่น่ารักทุกคนนะครับ ที่ี่ร่วมมือร่วมใจกัน พบกันอีกครั้ง วันศุกร์หน้านะครับ วันศุกร์หน้าสอบ เก็บคะแนน 20 คะแนน นะครับ


ให้กำลังใจครูบ้านนอกด้วยนะจ๊ะ ... ขอบคุณจ้า




...............................

วิทยากรโครงการแท็บเล็ตพีซีเพื่อการศึกษา One Tablet per Child รุ่น 2

   วันนี้ ได้รับเกียรติเป็นวิทยากรการใช้งาน Tablet ตามโครงการ OTPC (ซึ่งตามที่เรียนไปแล้วว่า ไม่รู้ตัวเลยว่ามีความสามารถด้านนี้ ฮาาาา)

   ในการนี้ ขอขึ้นพูดเป็นคิวแรก ก็ถูกพี่พิพัฒน์  ปิ่นจินดา เย้าเล่นว่า "แบบนี้พี่ก็เสียเปรียบสิ จืดหมด" จะว่าไป ก็อยากพูดคู่กับพี่พิพัฒน์บ้าง เพราะอยากรู้ว่า เมื่อนักวิชาการอย่างพี่พิพัฒน์ กับครูบ้านนอกไร้สาระแบบผมมาเจอกัน จะเป็นเยี่ยงไร

ทำความรู้จักแก้เขิน

มีฮาเล็กน้อยจากผู้เข้ารับการอบรม

บุก ถึงที่





คือ... แบบว่า ... มันเครียดขนาดนั้นเลยเหรอครับ


แหม.....



ประชาสัมพันธ์ คนสวย

น้องชายผม มาไม่ทันฟังผมพูดเลยครั้งนี้
    ก็ต้องกล่าวขอบพระคุณทุกๆท่าน ทั้งผู้ดำเนินงาน ทั้งคุณครูผู้เข้ารับการอบรม ซึ่งกลุ่มนี้เป็นกลุ่มครูโรงเรียนเอกชน โรงเรียนเทศบาล ครับ ที่มุ่งมั่นตั้งใจครับ

   อย่าลืม เข้าไปแรกเปลี่ยนเรียนรู้กันที่ www.kruchamp.com/teblet นะครับ


ให้กำลังใจครูบ้านนอกด้วยนะจ๊ะ ... ขอบคุณจ้า




...............................

13 กันยายน 2555

ภารกิจ + ร่างกาย = เหนื่อยมากๆ

   วันนี้เป็นอีก 1 วันที่รู้สึกเหน็ดเหนื่อย

   แถมยังมีอาการแปลกๆ

   หายใจขัดๆ เหนื่อยๆ และมีอาการปวดตึงที่ไหล่และคอ

   ผมต้องฝึกสังขาร ทำข้อมูล onet ให้เสร็จ ทำเรื่องถ่ายเอกสารให้เสร็จ สั่งงานเด็กให้เสร็จ ผอ. ก็โทรมาบอกว่า มีข้อมูลนักเรียนที่ไปแข่งเมื่อวานไม่ครบ ให้ตามให้ด้วย ก่อนเที่ยง

   เมื่อทำทุกอย่างเสร็จแล้ว จึงกลับมาเปลี่ยนคอมพ์ที่บ้าน เพื่อไปเป็นคณะวิทยากร ครู ป.1 ใช้ tablet

   ทำไม มันช่างเหนื่อยแบบนี้หนอ ชีวิต 555+

   ... เราคือคนของพระราชา ข้าของแผ่นดิน

   ต้องขอบคุณประชาสัมพันธ์คนสวย ที่แสดงหลักฐานให้คนอื่นได้เห็นว่า ไม่ได้โดดงาน 555+
   http://www.phitsanulok1.go.th/show_info_news.php?show_id=892


ให้กำลังใจครูบ้านนอกด้วยนะจ๊ะ ... ขอบคุณจ้า




...............................

12 กันยายน 2555

วิทยากรโครงการแท็บเล็ตพีซีเพื่อการศึกษา One Tablet per Child รุ่น 1

   ระหว่างวันที่ 10 - 12 กันยายน 2555 ได้ร่วมเป็นทีมงานของท่าน ศน.นิพนธ์ ศิริสานต์ อบรมการใช้งาน Tablet ตามโครงการแท็บเล็ตพีซีเพื่อการศึกษา One Tablet per Child : OTPC ให้แก่ครูชั้นป.1ในสังกัด สพป.พล.1 (คำสั่ง เลขที่)















สำหรับคุณครู มาแลกเปลี่ยนเรียนรู้กันที่ http://www.kruchamp.com/tablet/ นะครับ
ขอขอบคุณน้องมิ้ม ประชาสัมพันธ์คนสวย สพป.พิษณุโลก เขต 1 ที่กรุณาถ่ายรูปให้นะครับ

ให้กำลังใจครูบ้านนอกด้วยนะจ๊ะ ... ขอบคุณจ้า




...............................

 

08 กันยายน 2555

อบรมการจัดการเรียนรู้สู่การมีผลสัมฤทธิ์สูง



   วันนี้เป็นอีกวันที่ต้องไปโรงแรมไพลิน รู้สึกว่าไปจนพนักงานโรงแรมจะเข้าใจผิดว่า มั่วมากินฟรีหรือเปล่าเนี่ย 555

   สำหรับวันนี้ เป็นการอบรมสัมมนาการจัดการเรียนรู้สู่การมีผลสัมฤทธิ์สูง

   หัวเรือใหญ่วันนี้คือ ท่าน ศน.เจริญฤทธิ์  จันทร์เจริญ ผู้ประสานงานจัดการทุกอย่างโดยได้รับมอบหมายจากเขตพื้นที่

   กิจกรรมวันนี้เป็นการเชิญโรงเรียนในเขต ที่มีผลสัมฤทธิ์สูง ในรายวิชานั้นๆติดต่อกัน เพื่อนำมาถ่ายทอดให้โรงเรียนอื่นๆได้ฟังกัน










   บางโรงเรียน มี ครูคนเดียว ที่เหลือเป็นครูที่ใช้เงินจ้างภารโรงจ้าง

   โรงเรียน มีหลายขนาดต่างกัน
   บริบทต่างกัน
   ความพร้อมแตกต่างกัน

   แต่สิ่งที่แตกต่างกัน อีกอย่างคือ จำนวนอุปกรณ์การเรียน และงบประมาณ



ให้กำลังใจครูบ้านนอกด้วยนะจ๊ะ ... ขอบคุณจ้า




...............................
วัตถุมงคล อ.หนู กันภัย     สอนพิเศษพิษณุโลก  เรียนพิเศษในพิษณุโลก

07 กันยายน 2555

ทีมวิทยากรอบรม tablet กลุ่มวิทยากรพี่เลี้ยง (ครูธุรการ)

วันนี้ ต้องมีการเปลี่ยนแผนกระทันหัน

เพราะต้องไปร่วมทีมวิทยากรอบรมวิิทยากรพี่เลี้ยง (ครูธุรการ) ที่โรงแรมไพลิน

ผมรู้สึกว่าเดือนนี้มาโรงแรมไพลิน จังหวัดพิษณุโลกบ่อยมาก จนทางเข้าโรงแรมจะเป็นร่องเพราะน้ำหนักของผมก็เป็นได้ 555+

จากการที่มีโอกาสสัมผัสสิ่งที่อยู่ในแทปเลตที่จะแจกให้เด็ก ป.1 พบว่าภายใน มีบทเรียนที่สร้างจาก flash อยู่หลายบทเรียน และมีการสแกนหน้าบทเีรียนเข้าไปด้วย

บางท่านอาจมองว่าเป็นข้อดี ...

...แต่ไม่รู้สิครับ ถ้าให้ผมมาอ่านหนังสือรูปแบบนี้ ก็คงแย่เหมือนกัน เพราะไม่มีเสียงกรีดกระดาษ เสียงพับหน้ากระดาษพรึบๆๆๆๆๆๆ กลิ่นอับๆ  ที่สำคัญที่สุด มันเสี่ยงมาก ที่จะเอาเข้าไปอ่านในห้องน้ำเหมือนทุกๆที

ข้อจำกัดที่สำคัญนะครับ

การประจุไฟฟ้า (ชาร์จไฟ) ไม่มีระบบตัดไฟ (ตามสภาพของราคาสองพันกว่าบาท) อาจทำให้แบตเตอรีร้อนขึ้นมาก อีกทั้ง ใช้เวลาประจุไฟถึง 6 ชม. ถ้าเด็กลืมประจุไฟมา แล้วจะเอาที่ไหนเรียน จะเอาการบ้านที่ไหนส่ง

ก็ต้องคอยดูกันต่อไป...

ที่สำคัญ ผมจับได้แล้ว ว่าใครเสนอชื่อผมมา...........


ให้กำลังใจครูบ้านนอกด้วยนะจ๊ะ ... ขอบคุณจ้า




...............................
วัตถุมงคล อ.หนู กันภัย     สอนพิเศษพิษณุโลก  เรียนพิเศษในพิษณุโลก

06 กันยายน 2555

วันแห่งความเปียกปอน


วันนี้ก็เป็นอีกวันหนึ่งที่ต้องฝ่าสายฝนไปโรงเรียน

เสียงฝนสาดซัดกระเซ็น จนใบไม้หน้าบ้านสั่นไหวไปตามแรง

ผมใส่เสื้อกันฝนแล้วค่อยๆสตาร์ทมอเตอร์ไซต์ออกไป เมื่อพ้นป้อมยาม ก็เิร่มตั้งนะโม 3 จบ แล้วท่องพระคาถาชินบัญชร

ขี่ไป ก็ต้องระวังรถข้างหลังไปด้วย เพราะรถข้างหลังไม่ระวังเรา

คิดจะปาดก็ปาด คิดจะแซงก็แซง ไม่คิดถึงหัวอกคนขี่มอเตอร์ไซต์บ้างเลย

แม้ความเร็วที่ขี่จะไม่ไวมาก แต่สายฝนที่สาดลงมา ก็ทำให้รู้สึกเจ็บได้เหมือนกัน (ทั้งๆที่เสื้อกันฝนตัวนี้หนา แสดงให้รู้ว่า ฝนตกแรงและทำมุมสวนกับทิศที่เราขี่ไป)

แถมขี่ไปสักระยะหนึ่ง ก็มีรถยนต์ที่ขี่เลยแั๊มน้ำมัน พยายามจะจอดและเลี้ยวรถกลับมาหใ้ได้จนเกือบทำให้รถยนต์ที่ตามมาอีก 3 คันด้านหลังเกือบชน (ในใจผมก็คิดว่า เค้าจะลงมายิงกันหรือเปล่า เพราะรถยนต์ที่ตามหลังบีบแตร์ยาวคล้ายกับโห่ไล่)

ช่วงเย็น มาหาเป้ยที่เตรียมอุดม พอช่วงใกล้จะออกไปกินข้าวกัน ฝนก็ตกลงมาหนักอีก น่าแปลกที่ฝนยิ่งตกหนัก ร้านลาบยิ่งขายดี

กว่าจะกลับบ้านได้ เีปียก จนแห้ง.... แห้งและก็เปียก เห้อออออ 5555+



ให้กำลังใจครูบ้านนอกด้วยนะจ๊ะ ... ขอบคุณจ้า




...............................
วัตถุมงคล อ.หนู กันภัย     สอนพิเศษพิษณุโลก  เรียนพิเศษในพิษณุโลก

05 กันยายน 2555

โครงการโรงเรียนสีขาว

   แหมๆๆๆๆ นึกว่าจะต้องไปร้านเสาเอก กับ ผอ. ซะแล้ว
   ก็ได้รับทราบคำสั่งว่าให้ไปอบรมที่โรงแรมลีลาวดี ปาร์ค แอนด์ โฮเต็ล ตามโครงการขับเคลื่อนระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียน และโครงการโรงเรียนสีขาว

   จริงๆแล้ว ต้องมีผู้เข้าอบรม 3 คน คือ ผอ. ครูยาเสพติด และครูระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียน (คนหลังที่เราเอง)

   พอไปถึง ก็ต้องแปลกใจ เพราะเจ้าของงานคือพี่ตูน พี่สาวคนสวย แถมยังเจอพี่ต๋อง พี่ขวัญ ส่งเสริมอีก (เพียบเลย พี่ๆเรา)

   เมื่อถึงเวลา ท่านประธานฯ คือท่านรองฯ นิคม กุนา รองผู้อำนวยการสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษา พิษณุโลก เขต 1 ก็กล่าวเปิด ครั้งนี้ผมได้ความรู้ และสไตล์การพูด รวมถึงมุก นำมาใช้ในการอบรมได้เยอะเลยหละครับ



 


ให้กำลังใจครูบ้านนอกด้วยนะจ๊ะ ... ขอบคุณจ้า




...............................
วัตถุมงคล อ.หนู กันภัย     สอนพิเศษพิษณุโลก  เรียนพิเศษในพิษณุโลก

04 กันยายน 2555

มายา


อย่าเอาเราเป็นเกณฑ์ อย่าเอาคนอื่นเป็นเกณฑ์

มายาทั้งนั้น...

บ้างก็เอาของคนอื่นเยอะๆ เวลาของตนเอง เอาน้อยๆ เลือกเอากิจกรรมน้อยๆ ทีของคนอื่น "เอารายการมารวมกันได้ไหม"

บ้างก็ขอลาล่วงหน้า เสียสละไม่เป็น (ทีปีที่แล้วมาด่าเรา ปีนี้ไม่เห็นว่าอะไรเลย) คนเราถ้าตรงจริง มันต้องตรงกับทุกคน ไม่ใช่เกรงใจคนที่แก่กว่า ยศสูงกว่า

อาสาทำ เมื่อตอนต้องการได้ผลประโยชน์ เมื่อได้ดังหวัง ก็ไม่ทำเหมือนเดิม ไม่มีจิตวิญญาณและจรรยาบรรณที่แท้ ... มีเพียงแค่คำพูดที่เคลือบเหมือนคาราเมล...

อย่ามีค่าให้กราบไหว้เพียงเพราะเกิดก่อน....


ให้กำลังใจครูบ้านนอกด้วยนะจ๊ะ ... ขอบคุณจ้า




...............................
วัตถุมงคล อ.หนู กันภัย     สอนพิเศษพิษณุโลก  เรียนพิเศษในพิษณุโลก


03 กันยายน 2555

เมื่อต้องพบชายแปลกหน้าในร้านหนังสือ


   วันนี้ ได้มีโอกาสไปร้านหนังสือถึง 3 แห่ง (มันเป็นความสุขเล็กๆ ของคนตัวเล็กๆ อิอิ)

   แต่เหตุการณ์น่าแปลกประหลาด คือในขณะที่อยู่ในร้าน se-ed มีชายคนหนึ่งเดินเข้ามาทัก
   "สวัสดีครับ มาดูหนังสือหรือครับ"
   ผมหันไปมอง พยายามนึกว่า เราเคยรู้จักชายคนนี้หรือเปล่า แต่ด้วยความที่พ่อ แม่ และครูบาอาจารย์ เราสอนให้อ่อนน้อมถ่อมตน เลยยกมือสวัสดีเค้า
   "สวัสดีครับ" ชายคนนั้นรับไหว้
   "ดูหนังสืออะไรอยู่เหรอครับ"
   "ดูหนังสือคอมพ์ครับ จะเอาไปสอน.."
   ในใจผมเริ่มรู้สึกแปลกๆ เพราะชายคนนี้สะพายกระเป๋าใบย่ิอมๆ และทาแป้งขาวมาถึงคอ ในใจผมเลยคิดว่า เอะ ไม่ใช่การละ
 
    ผมทำเป็นเลือกหนังสือต่อไป เค้าก็พยายามจะคุยต่อ
    "แล้วทำเกี่ยวกับเน็ตเป็นไหมครับ ทำเพจ"
   "ก็พอได้ครับ" (พูดไป ก็ดูหนังสือไป สบตาบ้างเป็นบางครั้ง)
   "เก่งนะครับ"
   "ไม่เก่งหรอกครับ งูงูปลาปลา"
   เค้าเดินออกไป แต่ก็ยังกลับเข้ามาอีก
   "แล้วจะออกจากงานเมื่อไรครับ"
   ......นั่นไง ว่าแล้ว มาชวนไปขายตรง ขายประกันแน่ๆ
  "อ๋อ ยังครับ เพิ่งบรรจุได้ 6 - 7 ปี"
   "จะอยู่ถึงเกษียณเลยเหรอครับ"
   ...... เอ๊า ไมไ่ด้เป็นกันได้ง่ายๆ และจะให้ออกง่ายๆเลยไงเนี่ย
   "ครับ ทำงานเพื่อในหลวง" นั่นไง ตอบซะหล่อเชียวครูแชมป์ 55+
   แล้วเค้าก็เดินออกไป
   ....แต่ก็กลับมาอีกครั้งหนึ่ง
   "ชอบนั่งสมาธิเหรอครับ"
   "อะไรนะครับ"
   "นั่งสมาธิหรือเปล่าครับ"
   "ไม่ค่อยได้นั่งครับ ต้องเตรียมงานสอน แล้วก็ทำงานอื่นอีก" (ชักรำคาญ)
   "อ๋อครับ แล้วปกติไปวัดไหนครับ"
   "วัดแพร่ธรรมารามครับ"
   "อ๋อ ครับ" แล้วเค้าก็เดินจากไป

   รอบนี้ ผมรีบหลบออกมาจากมุมนั้นเลย ในใจก็คิดว่า จะหาเรื่องชักจูงเราให้ได้เลย เหอะๆ เสียใจนะครับ
   พอกลับมาบ้าน ก็ลืมนึกไป....

   ...อีตาคนนั้น จะเป็นแมวมอง จะชวนไปถ่ายแบบหรือเปล่าเนี่ย   เสียดายยยยยยยย 5555+


ให้กำลังใจครูบ้านนอกด้วยนะจ๊ะ ... ขอบคุณจ้า




...............................
วัตถุมงคล อ.หนู กันภัย     สอนพิเศษพิษณุโลก  เรียนพิเศษในพิษณุโลก

02 กันยายน 2555

ข้อคิดดีๆ ระหว่างการอบรมวิทยฐานะ


วันนี้ ไปอบรมการเตรียมทำวิทยฐานะ ที่โรงแรมไพลิน

ได้ชมคลิปเด็กนักเรียนชั้นอนุบาลที่พิการแขนทั้งสองข้าง แต่สามารถช่วยเหลือตนเองเบื้องต้นได้ ทำให้นึกถึงคำสอนของครูบาอาจารย์

...ครูบาอาจารย์ที่ราชภัฏ ไม่ได้สอนว่า ควรจะทำการช่วยเหลือเขาอย่างไร

แต่ึควรจะทำให้เขาสามารถเติบโต และอยู่ในสังคมได้อย่้างมีความสุข


ให้กำลังใจครูบ้านนอกด้วยนะจ๊ะ ... ขอบคุณจ้า




...............................
วัตถุมงคล อ.หนู กันภัย     สอนพิเศษพิษณุโลก  เรียนพิเศษในพิษณุโลก

ให้คะแนนข้อเขียนนี้...คุณจะให้กี่ดาวดีจ๊ะ