เรื่องนี้เกิดขึ้นกับผมเอง เมื่อวันพฤหัสที่ 10 ที่ผ่านมา
ผมไปกดเงินที่หน้าธนาคารออมสิน
ขณะเดินกลับมาที่รถ มีผู้ชายคนหนึ่ง ท่าทางไม่หน้าไว้วางใจมาสะกิดที่แขน
ผมก็ตกใจ (จะจี้หรือเปล่าวะ)
เค้าหยิบแบงก์ร้อยที่ร่วงลงพื่นให้กับผม แล้วหันไปก้มหยิบใบเสร็จรับเงินของร้านเสียงทิพย์ให้ (แสดงว่าเงินผมจริงๆแหละ)
ผมรีบกล่าวขอบคุณเค้า แล้วเค้าก็เดินเข้าไป (ไม่รู้ว่าเข้าธนาคารหรือร้านขายผ้า)
ขณะที่ขี่รถมา ผมนึกถึงเหตุการณ์หนึ่งก่อนหน้านั้น มีคนทำแบงก์ร้อยหล่นเหมือนกัน ที่หน้าร้านสะดวกซื้อ ในใจกำลังคิดจะเก็บไปให้พนักงานในร้าน แต่คนที่มาจอดตรงนั้นเก็บขึ้นไป (ไม่รู้ว่าเค้าจะเอาไปให้พนักงานในร้าน หรือจะเอาไว้ใช้เอง เรื่องนี้ทำให้ผมคิดว่า ต่อไปถ้าจะให้สบายใจ เราต้องรีบเก็บไปให้พนักงานเอง จะได้ไม่ต้องมาคิดว่า คนๆนั้น จะเอาไปประกาศหรือเปล่า)
ผมถูกปลูกฝังมาตั้งแต่เด็ก อะไรก็ตามที่ไม่ใช่ของๆเรา เราก็ไม่ควรเอา
เงิน 1 บาท ที่หล่นพื้น ผมไม่เคยเก็บเลย เพราะไม่ใช่ของเรา อีกอย่าง ผมเชื่อว่า บางที เทวดากำลังลองใจเราอยู่ เราอาจดีใจที่ได้เงินหล่น 1 บาท 5 บาท 50 บาท 100 บาท แต่ถ้าเราไม่เก็บ ไม่เอามาเป็นของเราด้วยความโลภ เราอาจจะได้อะไรที่ดีกว่าก็ได้ เช่น ถูกหวย ได้เลื่อนตำแหน่ง ได้ย้าย ได้คนเมตตาปรานี
ผมเคยคุยเรื่องนี้กับเพื่อนสมัยเรียน ป.ตรี
ว่าถ้าเก็บกระเป๋าได้ มีเงินแสนนึง จะทำอย่างไร
เพื่อคนหนึ่งบอกว่า เอาไปใช้สิวะ
ผมก็บอกว่า "ถ้าเงินนี้เป็นเงินที่เจ้าของเค้าจะเอาไปผ่าตัดแม่เค้าละ"
มันตอบว่า "ไม่ใช่แม่กู"
ผมดีใจ ที่ไม่คบกับคนๆนั้นแบบสนิทชิดเชื้อ
ดีใจ ที่ทุกวันนี้ เวลาเจอหน้า มันเป็นฝ่ายหลบผม ทำเป็นไม่เห็นผม
ดีใจ ที่เพื่อนบางคน ได้ยินคำพูดนั้น แล้วคิดได้ว่า ควรคบกับไอ้คนนั้นอย่างไร
...นึกถึงใจเค้าใจเรา
ผมยังนึกอยู่ว่า ถ้าคนที่ทำเงินหาย 100 บ. นั้น เป็นคนงานก่อสร้าง ที่ได้ค่าแรงวันละ 180 เค้าจะเอาที่ไหนซื้อข้าว เอาที่ไหนให้ลูกไปโรงเรียน
ถ้าคิดจะทำดี ให้รีบทำ จะได้ไม่กังวลใจเหมือนผมครับ
...ขอบคุณครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
ขอเชิญร่วมแสดงความคิดเห็นครับ