แสดงบทความที่มีป้ายกำกับ บุญ แสดงบทความทั้งหมด
แสดงบทความที่มีป้ายกำกับ บุญ แสดงบทความทั้งหมด

28 มีนาคม 2557

ให้เลือด เท่ากับให้ชีวิต

นที่สุด ก็ถึงวันที่จะต้องเสียเลือด... ไม่ใช่สิ ต้องบอกว่า เอาเลือดออก (เลือดดีนะครับ ไม่ใช่เลือดชั่ว) เดิมทีตั้งใจว่าจะไปบริจาคโลหิตหลายครั้งแล้วครับ แต่ไม่มีโอกาสสักที ไหนๆก็จะปิดเทอมแล้ว ฉลองปิดเทอมด้วยการทำความดีหน่อยก็แล้วกัน

ตอนเแรกตั้งใจว่าจะไปบริจาคที่โรงพยาบาลพุทธชินราช แต่บังเอิญมีเหตุให้ต้องไปที่มหาวิทยาลัยนเรศวร จึงได้สอบถามผ่านไปยังท่านอาจารย์ ดร.จิรภา จึงได้ทราบว่าที่โรงพยาบาลมหาวิทยาลัยนเรศวรก็มีหน่วยโลหิต ให้บริจาคเช่นเดียวกับ และเปิดให้บริการทุกวัน

ครูแชมป์เดิน เด๋อๆ ด๋าๆ ตามประสาครูบ้านนอก เข้าไปถามเจ้าหน้าที่ประชาสัมพันธ์ว่า สามารถบริจาคโลหิตได้ที่ไหน เจ้าหน้าที่รีบตอบว่า "ชั้นสามเลยจ๊า" ครูแชมป์เลยรีบจ้ำอ้าวไปที่ลิฟท์ทันที
เมื่อขึ้นไปชั้นสาม ก็มองตามป้ายไป ใจก็ตุ้มๆ ต่อมๆ เดินเข้าไปในห้อง...
เจ้าหน้าที่ซักประวัติ ให้กรอกข้อมูล แหม... ครูแชมป์ดันทำสมุดประจำตัวผู้บริจาคหายไป แต่จำได้ว่า ครั้งนี้น่าจะครั้งที่ 7 สำหรับการบริจาค และเมื่อเสร็จขั้นตอนต่างๆแล้ว คุณหมอคนสวยก็บอกให้ "ขึ้นเตียงเลยค่ะ"

อ่านต่อที่ ให้เลือด เท่ากับให้ชีวิต



   ........................................................







...............................


30 มกราคม 2554

อาลัยพระอริยเจ้า หลวงตามหาบัว

วันนี้ถือเป็นวันทีได้รับข่าวร้าย
เพราะข่าวการละสังขารของพ่อแม่ครูบาอาจารย์หลวงตามหาบัว สร้างความเศร้ายิ่งนัก
หลายท่านอาจทราบว่า กลวิธีการสอนของท่านนั้น ลึกซึ้ง

โดยเฉพาะพี่น้องญาติธรรมสายธรรมยุต หรือวัดป่า ย่อมทราบดี

ครูบาอาจารย์ที่ท่านเป็นที่สักการะเคารพบูชาได้ เพราะท่านได้ลงมือให้เห็น ปฏิบัติให้ดู ท่านที่เคยสัมผัสวัดป่า ย่อมทราบถึงการล้างห้องน้ำด้วยฟองน้ำ ไม่มีถุงมือ ไม่มีที่ปิดปาก การล้างเท้าครูบาอาจารย์ การสรงน้ำ ฯลฯ สิ่งต่างๆเหล่านี้ ลูกศิษย์ล้วนแย่งกันทำ เพราะเรารู้เสมอว่า "ของแบบนี้ ใครทำใครได้"

ผมมีบทเพลงหนึ่ง ที่เก็บไว้นานแล้ว ยิ่งฟัง ยิ่งมองเห็นท่านในการสงเคราะห์ชาติ



ร่วมแสดงความอาลัย โดยเขียนข้อความในที่นี้ หรือที่ อาลัยพระอริยเจ้า หลวงตามหาบัว

27 กรกฎาคม 2553

วัตถุมงคลครูบาศรีวิชัย

วันนี้ได้มีโอกาสไปถวายเทียน และทำบุญที่วัดดอยจำค่า
ถือว่าเป็นวันที่โชคดีหลายๆอย่าง
1. ได้ทำบุญกับพระอาจารย์สยาม
2. ได้เห็นวัตถุมงคลของท่านครูบาศรีวิชัย ของจริง (ลูกประคำของท่าน ที่ท่านใช้ระหว่างภาวนาจริง , ภาพประทับรอยฝ่ามือฝ่าเท้า , พระที่สร้างจากมวลสารของท่าน เช่น เกศา ข้าวก้นบาตร และรูปของท่านที่เป็นต้นแบบของรูปครูบาศรีวิชัยที่เราเห็นกันโดยทั่วไป)
3. ได้จับต้อง เอามาถูกกับศีรษะเพื่อเป็นมงคลกับชีวิต
4. พระอาจารย์สยาม เมตตาลงมงกุฏพระพุทธเจ้าให้

พระอาจารย์ฝากประชาสัมพันธ์ว่า จะมอบวัตถุมงคลเหล่านี้ให้กับเจ้าภาพผู้สร้างเจดีย์บรรจุอัฐิธาตุส่วนหน้าผาก ของท่านครูบาศรีวิชัย โดยสามารถดูรายละเอียดได้ที่ www.watdoi.net ครับ


ขออนุโมทนาบุญล่วงหน้านะครับ

26 กรกฎาคม 2553

ทำบุญที่วัดแพร่ธรรมาราม

วันนี้ได้ไปทำบุญที่วัดแพร่ธรรมารามกับครอบครัว
รู้สึกมีความสุข เพราะได้มากราบไหว้พ่อแม่ครูบาอาจารย์ เสียดายที่ไม่ทันกราบพระอาจารย์ใหญ่ เพราะท่านเดินทางไปเมื่อวานนี้

เป็นศิษย์ จะได้ดีย่อมมีครู
พระอาจารย์ใหญ่คือครูที่พระอาจารย์หลายท่านได้รับถ่ายทอดวัตรปฏิบัติ ระเบียบ ข้อประพฤติปฏิบัติมา
ผมถือว่า การได้เป็นลูกศิษย์ของทุกๆท่าน ถือเป็นมงคลสูงสุด
หากผมมีโอกาสได้กลับบ้าน ผมจะไปกราบพระอาจารย์เอกราชเกือบทุกครั้ง (จะไม่ได้ไปก็ตอนที่รีบไปรีบกลับ) การที่ได้พูดคุย และปรนนิบัติ บีบนวด ก็มีความสุขมาก และบางครั้ง ก็ได้กราบพระอาจารย์ใหญ่โดยที่ไม่ได้รู้มาก่อนว่าท่านจะมา โอย ดีใจสุดๆครับ

ความสุขที่ได้ฝึกตน
ความสุขที่ได้รับเมตตาจากพ่อแม่ครูบาจารย์
คือความสุขที่ เรา สัมผัสได้ในใจตนครับ

04 ตุลาคม 2552

วันออกพรรษา

วันนี้วันออกพรรษา
เสียดายที่ตื่นมาทำบุญไม่ทำ เหนื่อยมากๆครับ

เดินทาง
เดินทาง
เดินทาง

ทำไมชีวิตมันเหนื่อยขนาดนี้

มีแต่งาน
งาน
งาน
งาน

ทำเพื่ออนาคต ก็ต้องทน ทน ทน ทน ทน ทน ทน ทน ทน ทน ทน

เอาละครับ
วันนี้เป็นวันสำคัญของชาวพุทธนะครับ และยังเป็นวันที่หลายคนต่างตั้งตารอคอยการบังเกิดขึ้นของ บังไฟพญานาค

ไม่ว่าจะอย่างไร
ศรัทธา คือความเชื่อ + ปัญญา

ศาสนา สอนให้เชื่ออย่างมีปัญญา
แต่.......
ทำไม จึงมีพญานาคทุกวัด ไม่เชื่อ ไปดูตามอุโบสถดูนะครับ

มีของมาฝากครับ มีอะไรในดินแดนปัญญาชน ครับ

16 พฤศจิกายน 2551

เรื่องของกรรม ที่เคยทำดี

เรื่องของกรรม ที่เคยทำดี

เมื่อวานนี้ (15 พ.ย. 2551) ผมได้ไปพบพ่อที่ศูนย์ไอที ที่ top IT พิษณุโลก เพราะพ่อนำปริ้นเตอร์มาซ่อม (เอามาจากแพร่เลยนะนั้น) และมาธุระเรื่องของผมด้วย

ในขณะที่รอก็ไปทานข้าวที่ศูนย์อาหาร คุยกันไปมา แล้วก็เดินไปซื้อของ มารู้ตัวอีกทีว่า โทรศัพท์อีกเครื่องหล่นหายไปก็ผ่านไปเกือบชั่วโมง (ตอนแรกจำไม่ได้ว่าเอามาด้วยหรือเปล่า เลยลองโทรไป 2 ครั้ง ไม่มีคนรับ ก็นึกว่าเอาไว้ที่บ้าน แต่ก็มีคนโทรกลับมา) ผมเลยรีบกลับไปที่ศูนย์อาหาร แล้วลองโทรเข้า ก็พบผู้หญิง 3 คน นั้งทานข้าวกันอยู่ เค้าก็รีบเอาคืนให้ ผมกล่าวขอบคุณ พร้อมกับยกมือไหว้ (ไม่รู้ว่าอายุมากกว่า หรือน้อยกว่า)

ผมเชื่อว่า คงเป็นเพราะผลของบุญและกรรมดี ที่ได้เคยทำมา ทั้งชาติที่แล้ว และชาตินี้
และความดีที่เราทำไม่มีวันสูญสิ้นครับ

ก่อนนี้ก็เคยเสียบกุญแจรถคาไว้ในสถานที่ ที่มีสถิติการโจรกรรมรถมากกที่สุด และตัวผมเองก็เดินเที่ยวเป็นชั่วโมง พอหากุญแจไม่เจอก็ตกใจมาก รู้สึกเลยว่า อาการการหยุดหายใจเป็นอย่างไร (ใจหายแว๊บ) แต่พอไปถามที่เจ้าหน้าที่ พบว่ามีผู้หญิงลีอคคอ และถอดกุญแจไม่ฝากไว้ที่ประชาสัมพันธ์ให้ ดีใจมากๆครับ

เชื่อเถิดครับ ทำดี ย่อมได้รับผลดีตอบแทนครับ
http://www.seal2thai.org/
ให้คะแนนข้อเขียนนี้...คุณจะให้กี่ดาวดีจ๊ะ