16 ธันวาคม 2554

กราบพ่อแม่ครูอาจารย์ วัดแพร่ธรรมาราม

     วันนี้ ได้กลับบ้านที่แพร่ เพราะต้องไปร่วมงานสวด และฟังเทศน์ พ่อใหญ่ผจญ วงศ์วรรณ ผู้หลักผู้ใหญ่ผู้เป็นที่เคารพนับถือของชาวบ้านสบสาย ด้วยความเคารพท่าน จึงได้ลาโรงเรียนวันศุกร์เพื่อไปร่วมงาน

     เมื่อไปถึง ก็ทานก๋วยเตี๋ยวร้านอร่อยที่เด่นชัย เป็นอาหารมื้อกลางวัน และเป็นการฆ่าเวลาระหว่างรอพ่อมารับ

     ด้วยความตั้งใจที่จะไปวัดแพร่ธรรมารามอยู่แล้ว จึงได้ชวนพ่อแวะไปที่วัดก่อนจะเข้าบ้าน ทันที่ที่เข้าไปเขตของวัดแพร่ธรรมาราม พระรูปแรกที่กำลังเดินออกมาเพื่อทำความสะอาดบริเวณหน้าวัดก็คือ พ่อแม่ครูอาจารย์ พระอาจารย์เอกราช เขมมานันโท




     ... ด้วยความดีใจ ผมรีบเปิดประตูรถแล้ววิ่งไปกราบท่านบนถนนหน้าวัดนั่นเอง (คิดถึงพระอาจารย์มากครับ ก่อนหน้านี้มีโอกาสไปที่วัดสองครั้งก็ไม่ได้กราบท่าน เพราะครั้งแรก ท่านไปธุดงค์ ครั้งที่สองไปร่วมงานกฐินของวัดสาขา)

     โดยปกติ จะต้องไปที่กุฏิของท่าน แต่ด้วยความเป็นศิษย์วัดป่า และความเมตตาของท่าน (และท่านกำลังจะมาตรวจหน้างานทำประตูที่หน้าวัดพอดี) ท่านจึงนั่งใต้ร่มไม้

     คนที่ไปด้วยได้ถวายหมวกไหมพรม ที่ได้ตั้งใจถักจนถึงตีหนึ่งครึ่งเมื่อวันก่อน เพราะเข้าสู่หน้าหนาวพอดี


     พระอาจารย์เอกราช พูดคุยเรื่องต่างๆ ด้วยความสนุก และไม่ได้กราบพระอาจารย์ตั้งนาน เลยคุยเพลินเลย จากนั้น ท่านก็ได้ให้พระรูปหนึ่งที่อยู่บริเวณนั้น นำหนังสือสวดมนต์ฉบับพิมพ์ปรับปรุงแก้ไข ที่มีบทสวดพิเศษเพิ่มขึ้นอีก และมีแนวคิดว่า น่าจะนำขึ้นบนโลกออนไลน์เพื่อให้ผู้ที่สนใจ โหลดไปสวดเองที่บ้าน

     และท่านยังได้นำ CD ทำวัตรเช้า - เย็น มาให้อีก เผื่อจะได้นำไปฝากครูๆที่โรงเรียน ที่สำคัญ ยังได้นม และน้ำส้ม ซึ่งเป็นของแจกผู้มาวัดอีกชุดหนึ่ง







     ก่อนกลับ พระอาจารย์ได้ให้ผมเดินตามท่านไปที่กุฏิ เพราะจะให้นำเครื่องดื่มมาให้พี่ๆคนงานที่กำลังทำประตูวัดอยู่ และท่านก็ไปเห็นแหวนที่จัดเตรียมไว้อยู่ ท่านจึงเิดินมาที่พ่อผมนั่งรออยู่ (เดินกลับมาที่หน้าวัดอีกครั้ง ช่างสุดยอดของความเมตตาจริงๆ) และได้มอบแหวนให้คนละ 1 วง

    ... ท่านสวมให้ โดยเพื่อนผมถ่ายรูปให้ ท่านบอกว่า "แหวนมั่น" นะเนี่ย

    ... "มั่นในสัจธรรม"



     แหวนนี้ สลักคำว่า "แล้วสิ่งนั้นจะผ่านไป" (ตอนที่อยู่ที่ กุฏิ ท่านได้เล่าที่มาของแหวนนี้ให้ฟัง เดี๋ยวเอาไว้เล่าให้ฟังวันหลังนะครับ โปรดติดตามตอนต่อไป...)

     ความเมตตาของพระอาจารย์เอกราชที่มีต่อผมและครอบครัวช่างมากมายเสียจริงๆ และยิ่งเป็นความเมตตาที่สืบสานจากพ่อแม่ครูอาจารย์ หลวงปู่มั่น หลวงปู่ชา หลวงตามหาบัว และท่านพระอาจารย์ใหญ่

     ...เราคือศิษย์มีครู ลูกวัดแพร่ธรรมาราม

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

ขอเชิญร่วมแสดงความคิดเห็นครับ

ให้คะแนนข้อเขียนนี้...คุณจะให้กี่ดาวดีจ๊ะ