ในที่สุด วันที่รอคอยก็มาถึง
หลังจากที่เปิดเทอมมาได้แป๊บๆๆๆๆ ก้ปิดแล้ว
จริงๆต้องปิดวันศุกร์ แต่เนื่องจากนักเรียนเกือบทั้งโรงเรียนไม่อยู่แล้ว (ผู้ปกครองมารับไปไหนต่อไหน) ก็เพราะบางคนเค้ามาบอกเด็กว่า "วันพฤหัสหน้า ให้ผู้ปกครองมารับได้นะ" เด็กก็ไปบอกสิครับ พอถึงเวลา ครูยังสอบไม่เสร็จ เค้าบอกว่า "เอาไว้ซ่อมเทอมหน้า"
เออดี เจริญละ
มีฝ่ายวิชาการไว้ทำไม (วะ) มากำหนดกะเกณฑ์ (กู)อยากทำอะไรก็ทำ
เซ็ง
บอกว่าจะเน้นวิชาการ เพราะผลการประเมินคราวที่แล้วได้เกรด C
บอกว่าจะลดกิจกรรม
บอกว่าจะไม่อบรมบ่อย
เหอะๆๆๆๆ
ทำไม่ได้
อย่างว่าแหละ มันอดไม่ได้ที่จะเที่ยว กิน ร้องคาราโอเกะ
555+
เจริญละ ตราบใดที่มีผู้บริหารอย่างนี้ เฮ้อ
มาเล่าเรื่องวันนี้ดีกว่า
วันนี้ขี่มอเตอร์ไซต์มาจากกำแพงเพชร กลับมาพิษณุโลก แต่มีอาการผิดปกติตั้งแต่เช้า...
สตาร์ทติดยาก ต้องใช้โช๊ค เมื่อเบาเครื่องแล้วดับ บางครั้งมีอาการสะอึก และมีเสียงระเบิดจากท่อ เหมือนกับการเผาไหม้ไม่สมบูรณ์
เมื่อเติมน้ำมันตอนเช้าแล้ว คิดว่าอาจเกิดจากไม่ได้ใช้งาน 4 วัน (ก่อนหน้านี้ทิ้งไว้เป็นอาทิตย์ ยังไม่เป็นขนาดนี้)
พอตอนเย็น จะขี่กลับ
ก็ภาวนา สวดคาถาเวลาขับรถ
สวดมนต์ ปลุกพระ ปลุกตะกรุด
เพราะต้องขี่บนถนนที่มีรถมากมาย ใหญ่ๆทั้งนั้น
(กลัว)
เมื่อยก็พัก เหนื่อยก็หยุด
จะให้พี่ที่กลับด้วยกันขี่ก็กลัว เพราะแกเป็นผู้หญิง กลัวการตัดสินใจของแก
อีกอย่าง ซ้อนแล้วเมื่อยขามากๆ
ที่นี้มาจอดรอไฟแดง พรึบบบบบบบ
เกือบดับ
ลองถอนเกียร์ กระชาก ครึกกกกกกก
พอเกือบมาถึงหอ โห ฝนเม็ดเท่าข้าวโพด ภาวนาว่า อย่าเพิ่งตกนะ สาธุๆๆๆๆ
ฝนก็หยุดตก (ขี่มาอีกหน่อยจึงรู้ว่า พื้นที่ในเมืองตกไปแล้วเมื่อครู่)
โชคดีอีกละ
ในที่สุดก็ถึงซักที
แล้วตอนเย็นพี่ดาก็โทรมา บอกว่า มีโคลนและขี้ฝุ่นลูกรัง เข้าไปอุดในคาบูเรเตอร์ (เอ้อ ชีวิตครูบ้านนอก)
กินหมูกะทะอีกแล้วววววววววว อร่อย
มาเที่ยวพิษณุโลกกันนะครับ ปิดเทอมนี้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
ขอเชิญร่วมแสดงความคิดเห็นครับ