วันนี้ก็เป็นอีกวันหนึ่งที่ต้องฝ่าสายฝนไปโรงเรียน
เสียงฝนสาดซัดกระเซ็น จนใบไม้หน้าบ้านสั่นไหวไปตามแรง
ผมใส่เสื้อกันฝนแล้วค่อยๆสตาร์ทมอเตอร์ไซต์ออกไป เมื่อพ้นป้อมยาม ก็เิร่มตั้งนะโม 3 จบ แล้วท่องพระคาถาชินบัญชร
ขี่ไป ก็ต้องระวังรถข้างหลังไปด้วย เพราะรถข้างหลังไม่ระวังเรา
คิดจะปาดก็ปาด คิดจะแซงก็แซง ไม่คิดถึงหัวอกคนขี่มอเตอร์ไซต์บ้างเลย
แม้ความเร็วที่ขี่จะไม่ไวมาก แต่สายฝนที่สาดลงมา ก็ทำให้รู้สึกเจ็บได้เหมือนกัน (ทั้งๆที่เสื้อกันฝนตัวนี้หนา แสดงให้รู้ว่า ฝนตกแรงและทำมุมสวนกับทิศที่เราขี่ไป)
แถมขี่ไปสักระยะหนึ่ง ก็มีรถยนต์ที่ขี่เลยแั๊มน้ำมัน พยายามจะจอดและเลี้ยวรถกลับมาหใ้ได้จนเกือบทำให้รถยนต์ที่ตามมาอีก 3 คันด้านหลังเกือบชน (ในใจผมก็คิดว่า เค้าจะลงมายิงกันหรือเปล่า เพราะรถยนต์ที่ตามหลังบีบแตร์ยาวคล้ายกับโห่ไล่)
ช่วงเย็น มาหาเป้ยที่เตรียมอุดม พอช่วงใกล้จะออกไปกินข้าวกัน ฝนก็ตกลงมาหนักอีก น่าแปลกที่ฝนยิ่งตกหนัก ร้านลาบยิ่งขายดี
กว่าจะกลับบ้านได้ เีปียก จนแห้ง.... แห้งและก็เปียก เห้อออออ 5555+
ให้กำลังใจครูบ้านนอกด้วยนะจ๊ะ ... ขอบคุณจ้า
...............................
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
ขอเชิญร่วมแสดงความคิดเห็นครับ