ผู้อำนวยการสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาพิษณุโลก เขต 1 และผู้อำนวยการโรงเรียนวัดยางแขวนอู่ ได้มอบหมายให้ครูพิริยะ ตระกูลสว่าง ไปบริการทางวิชาการ ตามหนังสือที่ ศธ 0538 / ว909 ลงวันที่ 10 พฤษภาคม 2555 มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม โครงการอบรมเชิงปฏิบัติการพัฒนาบุคลิึกภาพ และเสริมสร้างคุณธรรม จริยธรรมให้แก่นักศึกษาใหม่ ปีการศึกษา 2555 กิจกรรม "ก้าวแรกสู่...บัณฑิตพิบูลสงคราม" รุ่นที่ 1 วันที่ 31 พฤษภาคม - 1 มิถุนายน 2555 ณ หอประชุมศรีวชิรโชติ
ราชภัฏ... แปลว่าคนของพระราชา หรือที่ทางพระเค้าเรียกว่า คนพระราชาเลี้ยง
ผมมีวันนี้ เพราะผมมีราชภัฏพิบูลสงคราม มีครูบาอาจารย์ที่เมตตาอย่างสูงสุดอยู่ที่นี่ แม้ว่าจะเรียนจบมานานแล้ว ท่านยังคงเมตตาให้คำปรึกษา ให้คำแนะนำ คอยห่วงใยตลอดมา ผมไม่รู้ว่าที่อื่นจะเป็นอย่างไร แต่ที่พิบูลสงคราม แม้แต่ท่านอธิการบดี ท่าน ดร.สว่าง ภู่พัฒน์วิบูลย์ ทุกครั้งที่ผมเจอท่าน เช่นในร้านสะดวกซื้อ หรือที่ไปรษณีย์ ท่านยังเดินมาตบไหล่ผม แล้วพูดถามสารทุกข์สุกดิบ และเรียกผมว่า "ไอ้ทิด" ทุกครั้ง
หรือแม้แต่อาจารย์แม่ สุรีย์ ไวยกุฬา ท่านแนะนำทุกๆอย่างให้ผม ตอนสอบรรจุติดใหม่ๆ ท่านทราบว่าข้าราชการที่บรรจุใหม่เงินเดือนจะออกช้าหรือที่เรียกว่า ตกเบิก ท่านก็จะโทรมาถามทุกวันว่า "เป็นอย่างไรบ้าง มีเงินใช้ไหม เอาของครูไปก่อนไหม" และยังมีครูบาอาจารย์ท่านอื่นๆอีกที่หากผมนำมาเขียน ก็คงต้องใช้เวลาทั้งคืน
หลายคนดูถูกราชภัฏ...
ผมนำคำดูถูก ดูหมิ่นนั้นมาเป็นแรงผลักดันให้สู้เพื่อราชภัฏ วันหนึ่ง ถ้าผมก้าวหน้ามากกว่านี้ ผมก็จะบอกกับทุกคนว่า เป็นเป็นลูกราชภัฏ สถาบันที่ผลิตเพื่อพัฒนาท้องถิ่น
จริงๆแล้ว มีลูกราชภัฏหลายคน ที่ประสบความสำเร็จก้าวหน้าในชีวิต ผมเป็นเพียงส่วนหนึ่ง เป็นเพียงส่วนประกอบเล็กๆของคนราชภัฏที่ได้มีโอกาสมาบอกน้องๆว่า เราก็มีคุณค่าในตัวเรา เราก้าวเดินด้วยจังหวะของเรา และ... เราก็ไม่ได้ด้อยว่าใคร
ตอนนี้ ความเป็นราชภัฏทำให้ผมได้รางวัลครูดีเด่นสาขาวิทยาศาสตร์ หลังจากบรรจุได้ปีกว่าๆ ได้รางวัลในวันครู ได้รางวัลข้าราชการพลเรือนดีเด่น ในปี 2555 และได้แต่งตั้งเป็นครู คศ.2 วิทยฐานะชำนาญการ ตอนอายุ 29 และผม ก็จะตอบแทนพระคุณของราชภัฏพิบูลสงคราม และครูบาอาจารย์ทุกท่าน ในทุกวิถีทาง
ผมจะเดินหน้าต่อไป เดินเพื่อสร้างค่า สร้างศักดิ์ศรีของราชภัฏให้เกริกก้อง ให้สมกับที่ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ทรงพระราชทานตราสัญลักษณ์ และนามของมหาวิทยาลัยมาให้
... ราชภัฏ... คนของพระราชา ... ข้าของแผ่นดิน
...............................
วัตถุมงคล อ.หนู กันภัย สอนพิเศษพิษณุโลก เรียนพิเศษในพิษณุโลก
ผมมีวันนี้ เพราะผมมีราชภัฏพิบูลสงคราม มีครูบาอาจารย์ที่เมตตาอย่างสูงสุดอยู่ที่นี่ แม้ว่าจะเรียนจบมานานแล้ว ท่านยังคงเมตตาให้คำปรึกษา ให้คำแนะนำ คอยห่วงใยตลอดมา ผมไม่รู้ว่าที่อื่นจะเป็นอย่างไร แต่ที่พิบูลสงคราม แม้แต่ท่านอธิการบดี ท่าน ดร.สว่าง ภู่พัฒน์วิบูลย์ ทุกครั้งที่ผมเจอท่าน เช่นในร้านสะดวกซื้อ หรือที่ไปรษณีย์ ท่านยังเดินมาตบไหล่ผม แล้วพูดถามสารทุกข์สุกดิบ และเรียกผมว่า "ไอ้ทิด" ทุกครั้ง
หรือแม้แต่อาจารย์แม่ สุรีย์ ไวยกุฬา ท่านแนะนำทุกๆอย่างให้ผม ตอนสอบรรจุติดใหม่ๆ ท่านทราบว่าข้าราชการที่บรรจุใหม่เงินเดือนจะออกช้าหรือที่เรียกว่า ตกเบิก ท่านก็จะโทรมาถามทุกวันว่า "เป็นอย่างไรบ้าง มีเงินใช้ไหม เอาของครูไปก่อนไหม" และยังมีครูบาอาจารย์ท่านอื่นๆอีกที่หากผมนำมาเขียน ก็คงต้องใช้เวลาทั้งคืน
หลายคนดูถูกราชภัฏ...
ผมนำคำดูถูก ดูหมิ่นนั้นมาเป็นแรงผลักดันให้สู้เพื่อราชภัฏ วันหนึ่ง ถ้าผมก้าวหน้ามากกว่านี้ ผมก็จะบอกกับทุกคนว่า เป็นเป็นลูกราชภัฏ สถาบันที่ผลิตเพื่อพัฒนาท้องถิ่น
จริงๆแล้ว มีลูกราชภัฏหลายคน ที่ประสบความสำเร็จก้าวหน้าในชีวิต ผมเป็นเพียงส่วนหนึ่ง เป็นเพียงส่วนประกอบเล็กๆของคนราชภัฏที่ได้มีโอกาสมาบอกน้องๆว่า เราก็มีคุณค่าในตัวเรา เราก้าวเดินด้วยจังหวะของเรา และ... เราก็ไม่ได้ด้อยว่าใคร
ตอนนี้ ความเป็นราชภัฏทำให้ผมได้รางวัลครูดีเด่นสาขาวิทยาศาสตร์ หลังจากบรรจุได้ปีกว่าๆ ได้รางวัลในวันครู ได้รางวัลข้าราชการพลเรือนดีเด่น ในปี 2555 และได้แต่งตั้งเป็นครู คศ.2 วิทยฐานะชำนาญการ ตอนอายุ 29 และผม ก็จะตอบแทนพระคุณของราชภัฏพิบูลสงคราม และครูบาอาจารย์ทุกท่าน ในทุกวิถีทาง
ผมจะเดินหน้าต่อไป เดินเพื่อสร้างค่า สร้างศักดิ์ศรีของราชภัฏให้เกริกก้อง ให้สมกับที่ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ทรงพระราชทานตราสัญลักษณ์ และนามของมหาวิทยาลัยมาให้
... ราชภัฏ... คนของพระราชา ... ข้าของแผ่นดิน
...............................
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
ขอเชิญร่วมแสดงความคิดเห็นครับ