หลับให้สบายนะ ไอ้ลูกรัก

หลับให้สบายนะ ไอ้ลูกรัก ชัยวุฒิ สระทองปาน

วันนี้ในขณะที่ผมกำลังดูคอมพ์ให้พี่ที่หอที่ผมเคยพักอยู่ เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น หน้าจอบอกว่า ปลายสายที่โทรมาเป็นพี่ปอ

หลังจากรับโทรศัพท์ คำถามแรกที่พี่ปอพูดมาคือ "มีใครส่งข่าวหรือยัง"

ในใจตอนนั้นยังคิดว่า คงเป็นเรื่องอบรม ประชุมตามปกติ แต่ประโยคถัดมา มันทำให้หัวใจเกิดความรู้สึกเจ็บปวด

"ลูกชายตายแล้วนะ" 

ผมรีบถามกลับทันทีว่าใคร

"วุฒิ" พี่ปอตอบกลับมา

ภาพในหัวของผมปรากฎเรื่องราวต่างๆของผมและลูกศิษย์คนนี้ ส่วนในใจคิดเพียงว่า พี่ปอคงเพียงล้อเล่น (แต่คงไม่มีใครล้อเล่นรุนแรง)

แต่ผมก็หนีความจริงไปไม่พ้น... มันเป็นเรื่องจริง...

...วุุฒิ ตายไปแล้วจริงๆ

ผมรีบถามพี่ปอกลับไปว่า เกิดขึ้นได้อย่างไร ข้อมูลเบื้องต้นที่พี่ปอได้รับคือ เขาขี่จักรยานยนต์ไปเอาการบ้านปิดเทอมจากเพื่อนอีกคนหนึ่ง...

มันจุกอยู่ในลำคอจริงๆ...

เด็กคนนี้ ตายเพราะไปเอาการบ้าน ไปเอางานมาทำ ทั้งๆที่บางคนอาจจะมองว่าเป็นเด็กขี้เกียจ แต่เขากลับมาตายเพราะไปเอาการบ้านมาทำ...

มันเศร้านะครับ...

ผมนึกถึงหน้าของวุฒิ นึกถึงพฤติกรรมของเขาในช่วงเวลาที่ผ่านมา

...วุฒิ เป็นคนที่ใช้งานง่าย แม้จะเรียนไม่เก่ง แต่ก็พยายามเกาะกลุ่มเพื่อนในห้องพอที่จะเอาตัวรอดได้

งานประจำที่วุฒิจะต้องมาช่วยผมเกือบทุกเย็นคือ การปิดตัวปล่อยสัญญาน eDLTV (ไกลกังวล) และปิดห้องคอมพิวเตอร์

ในช่วงกลางวัน บางครั้ง เขาก็ไปเอากับข้าวที่โรงอาการมาให้ผม บางครั้ง ผมก็จะให้เขามานวดให้ ระหว่างนั้น เขาก็จะถามผมในเรื่องต่างๆ รวมไปถึงเล่าเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้นทั้งของตัวเขาและเพื่อนๆ

ผมใช้วิธีการเรียกมาคุย เรียกมานวด(เฉพาะนักเรียนชาย) เพื่อสืบข่าวต่างๆ และป้องปรามพฤติกรรมที่ไม่พึงประสงค์ต่างๆ มันเป็นวิธีการของผม เพราะการที่เราเรียกมา เด็กก็จะรับรู้ได้ว่า เรายอมรับ และถือว่าเขาเป็นอีกคนในครอบครัว

บางครั้ง เขาก็ทำผิด ผมก็มีวิธีการลงโทษของผม ซึ่งวุฒิจะเป็นคนแรกๆที่เข้าใจในจุดมุ่งหมายของผม และรีบปฏิบัติโดยไม่ลังเล

...มันไม่น่าถึงเวลานั้นเร็วเกินไป

ผมไม่อยากให้เกิดเรื่องแบบนี้กับลูกๆของผม ไม่อยากให้เกิดกับใครทั้งนั้น แม้ไอ้คนนั้นจะเลวร้ายสักเพียงไหน

ปิดเทอมนี้ มีแต่เรื่องที่ทำให้ต้องเสียน้ำตา...

...วุฒิ เอ๋ย ไอ้ลูกรัก 

ครูยังจำรอยยิ้มของเธอได้ ยังจำสิ่งที่เธอทำให้ครูได้ ยังจำความตั้งใจที่จะเปลี่ยเด็กติดเกม มาเป็นเด็กที่สร้างสื่อด้วยคอมพิวเตอร์ได้

...วันนี้ พรุ่งนี้ ไม่มีอีกแล้ว

ไม่มีเด็กผู้ชายที่ใช้งานได้ง่ายคนนั้น ไม่มีเด็กที่มีความพยายามคนนั้น

...หลับให้สบายนะลูก หลับเถิด ไม่มีงานไหนๆที่ลูกค้างคาอีกแล้ว ขอให้ลูก ได้ไปสู่ภพภูมิที่ดีกว่า ด้วยความที่ลูกเป็นคนดี

...ลาก่อน ลูกรัก หลับให้สบายนะ

ครูแชมป์
30 เม.ย. 56

   ........................................................

...............................

วัตถุมงคล อ.หนู กันภัย     สอนพิเศษพิษณุโลก  เรียนพิเศษในพิษณุโลก