คณะครูกลุ่มบางระกำ เดินทางไปถึงโรงเรียนสัตยาไสประมาณ 06.05น.
หลายคนยังงัวเงีย แต่พอรู้ว่าจะต้องลงรถแล้ว ก็รีบจัดแจงล้างหน้า แต่หน้ากัน (96.75% เป็นครูสตรี)
จากนั้นก็เดินดูรอบๆโรงเรียนสัตยาไส บรรยากาศร่มรื่นมาก
ผมลงไปปั่นจักรยานปั่นไฟฟ้า ปั่นเล่นๆ แต่ก็เหนื่อยจริงๆ
จากนั้นก้ไปนั่งฟังท่าน ดร.อาจอง ชุมสาย ณ อยุธยา เล่านิทานให้นักเรียนฟัง โดยมีนักเรียนตั้งแต่ ป.1 - ม.6 นั่งฟังอยู่ และมีนักศึกษาครูชาวภูตานประมาณ 30 ท่าน มาดูด้วย (กลุ่มนี้มาอยู่ประมาณ 1 เดือน แล้วจะกลับไปนำแนวคิดไปสอนที่โน้น)
หลังจากเสร็จกิจกรรมเล่านิทาน ท่านอาจอง ก็มาแสดงความเมตตาต่อเด็กๆ
ผมมีโอกาสได้คุยกับท่าน โดยบอกความรู้สึกในใจว่า เคยอยากมาสอนที่นี่ตอนเรียนจบ เพราะชอบแนวคิด และเชื่อว่าสิ่งที่มี น่าจะนำมาถ่ายทอดให้เด็กๆได้ ท่านก็ยิ้ม ท่านอาจไม่รู้ว่า ผมเคยขอข้อมูลจากมูลนิธิสัตยาไส เคยหาข้อมูลตั้งแต่ได้รู้ว่า ท่านมีโรงเรียนนี้ ผมยอมรับครับ ผมชื่นชอบในแนวคิดท่านมาก
จากนั้นไปรับประมานอาหารเช้า แล้วเข้าฟังบรรยายจากท่าน ดร.อาจอง และได้พูดคุยกับน้องๆ ม.6 ที่ถือว่าเป็นผลิตผลสุดท้ายของโรงเรียน
จากนั้นคณะครูรีบเดินทางไปยังวัดบ้านไร่
ทันทีที่เดินลงไป เสียงเจ้าหน้าที่ของวัดประกาศว่า หลวงพ่อคูณ เมตตาออกมา ผมรีบวิ่งไป (ถ้าไม่หนักพุง ผมคงถึงเป็นคนแรก นี่ถึงเป็นคนที่สองรองจาก ผอ. วัดท่าโก)
เมื่อได้รับความเมตตาแล้ว ก็ลองไท้กายสิทธิ์ ตีรักษาโรค ตอนแรกกะว่าจะลองคนเดียว พอพี่ๆเค้าถามว่าจะไปไหน ผมก้เลยเล่าให้ฟัง เค้าก็สนใจกัน (น่าน)
ป๊าบบบ
อันนี้ผมไม่เกี่ยวนะ
จากนั้น ก้ได้ไปไหว้ย่าโม ผมเองกำลังรู้สึกไม่ค่อยสบาย ไม่ไม่ได้ฝ่าฝนไปไหว้ ก็ได้แต่ไหว้บนรถ
จากนั้น ก็เข้าพักที่โรงแรม
รับประทานอาหาร แล้วมีบันเทิงกันเล็กน้อย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
ขอเชิญร่วมแสดงความคิดเห็นครับ