วันนี้ผมรู้สึกว่าตัวเองได้รับโอกาสดี
โอกาสดีอันแรก คือการได้ทำงานรับใช้มหาวิทยาลัยอันเป็นที่รัก และคณาจารย์ที่มีพระคุณกับผมตั้งแต่สมัยเรียนปริญญาตรี จนถึงทุกวันนี้
โอกาสดีที่สอง คือผมได้มีโอกาสเห็นการทำงานของครู ตชด. ซึ่งมีความรวดเร็ว และทำให้เห็นอย่างชัดเจนว่า การทำงานเป็นทีมนั้นเป็นอย่างไร
โอกาสดีที่สาม ผมถือว่า การทำงานในวันนี้อาจจะติดขัดในหลายอย่าง แต่ผมก็ได้รู้จักกับพี่น้องที่เป็นนักรบอย่างแท้จริง รบกับความโง่เขลาไม่รู้ของเด็กๆชายขอบ ซึ่งมีโอกาสสุ่มเสี่ยงที่จะทำลายประเทศชาติได้
ผมยอมรับว่าภูมิใจที่ได้เรียนรู้จากพวกท่านเหล่านี้ (แทนที่วันนี้จะไปให้เขา เรากลับเป็นฝ่ายได้รับ)
ครู ตชด.เหล่านี้ มีความอดทนสูง มีความเสียสละสูง ถ้าเป็นครูอย่างพวกผม ป่านนี้บ่นทุกวินาทีไปแล้ว แต่ครู ตชด. บางส่วนเป็นคนพื้นที่ บางส่วนเป็นผู้ที่เข้าไปสู่หน้าที่นี้ ทำหน้าที่อย่างดีที่สุด...แม้ว่าจะไม่มีเงินวิทยฐานะ
วันนี้เลยมีแนวคิดอีกอย่างเพิ่มขึ้นว่า การที่ครู สพฐ.ได้รับวิทยฐานะ แสดงถึงความสามารถของตนเองว่ามีความรู้ มีสือการสอนที่ดี มีวิธีการสอนที่ดีถูกต้องตามหลักวิชาการ และที่สำคัญ "สอนคนให้เป็นคน" เงินที่ได้เพิ่มก็เป็นสิ่งที่พัฒนาคุณภาพชีวิตของครูขึ้นมาได้.... แต่ครู ตชด.เค้าไม่มีเรื่องเหล่านี้เลย
ผมไม่รู้ว่า จะมีคนเห็นด้วยกับข้อเขียนนี้มากน้อยเพียงไหน
แต่ขอเรียนตรงๆว่า มันเป็นสิ่งที่ผุดขึ้นในสมองของผม ขณะที่นั่งมองพวกเค้าร่วมกันทำสื่อ ไม่มีการโยนงานว่า ฉันแก่แล้วสายตาไม่ดี ให้พวกเด็กๆทำ ไม่มีเลยตลอดทั้งวัน ที่สำคัญ อบรมตั้งแต่ 08.00 น. ถึง 17.17 น. สุดยอดจริงๆ
ถ้าใครมีโอกาสที่ดีกว่า
มีเงินเหลือมากพอ
มีโครงการว่าจะทำบุญ ทำความดี
...ผมว่า การส่งหนังสือ ส่งอุปกรณ์ทางวิทยาศาสตร์ไปให้โรงเรียน ตชด. ก็ถือว่าเป็นอีกทางเลือกหนึ่ง
เพราะมันไม่ใช่แค่การให้...
แต่มันเป็นการสร้าง...
สร้างทั้งอนาคตของคน
สร้างความมั่นคงของชาติ
สร้างรอยยิ้มให้กับเด็กๆ
....
ขอบคุณ สำหรับโอกาสทั้งหลายในวันนี้
ผมเชื่อว่า หลังจากวันนี้พวกพี่น้องครู ตชด. คงต้องกลับไปทำงานโดยได้เทคนิคจากวิทยากรหลายๆท่าน และทางสถาบันวิจัย มหาวิทยาลัราชภัฏพิบูลสงคราม ต้องไปติดตามเป็นระยะ
.....สิ่งสำคัญอีกอย่างหนึ่งคือ สมเด็จพระเทพฯ พระองค์ท่านจะเสด็จฯมาตรวจเยี่ยมโรงเรียนเหล่านี้ในเร็ววันนี้ด้วย
ภูมิใจครับ แม้จะมีส่วนร่วมเล็กๆ แต่มันเป็นความภาคภูมิใจที่ไม่รู้จะบรรยายอย่างไรได้ครับ
02 พฤษภาคม 2554
01 พฤษภาคม 2554
มีเพียงวันนี้เพียงวันเดียวหรือ ที่เค้าเห็นคุณค่าของแรงงาน
วันที่ 1 พฤษภาคน เป็นวันแรงงาน
เป็นวันที่หลายคนได้หยุดพัก
แต่ก็มีหลายคนที่ยังไม่ได้หยุด เพราะถ้าหยุด ก็ไม่รู้ว่าเย็นนี้จะมีเงินซื้อข้าวให้ลูกกินหรือเปล่า
... ขนาดวันแรงงานยังไม่ได้หยุด แล้วถ้าเวลาเจ็บป่วยขึ้นมา ยังไม่รวมเวลาคลอดลูก แบบนี้จะเอาเงินที่ไหนมาใช้จ่าย
ไม่เข้าใจว่า เมื่อไร คุณภาพชีวิตจะดีขึ้น
บางคนไม่จ้างคนไทย เพราะแรงงานต่างด้าวถูกกว่า กดขี่ได้ง่ายกว่า
แม้ว่าจะเป็นต่างชาติ ต่างด้าว แต่เค้าก็เป็นคน มีพ่อมีแม่ มีญาติพี่น้องเหมือนกับเรา บางคนตอนอยู่ประเทศเค้าได้เป็นครูสอนนักเรียน แต่พอหนีตายเข้ามาในเมืองไทย กลับต้องมาเฝ้าวัวเฝ้าควาย ตากแดดตัวดำ ถูกกดขี่ ลดค่าแรง ต้องนอนในคอกวัว แต่เค้าก็ยอม เพราะอย่างน้อย ยังมีเงินแอบส่งกลับไปให้ที่บ้าน
บางคน มองเห็นพวกเค้าไม่ใช่คน ซื้อข้าวแบบเดียวกับที่เอาไปต้มให้หมูเอาไปให้เค้ากิน
...พูดไม่ออก
เราเรียกตัวเองว่าเป็นเมืองพุทธ
แต่หาความเมตตาและศีลธรรมในตัวไม่ได้เลย
ยังไม่รวมคนที่เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตัว เล่นการเมืองทุกเรื่อง ทำทุกอย่างเพื่อเสียงคะแนน ไม่มีการปฏิบัติอย่างจริงใจ
ทุกวันนี้ นักเรียนที่ผมสอนก็เข้าสู่การทำงานแรงงานตั้งแต่ยังเรียนไม่จบ
วันหยุดเสาร์ - อาทิตย์ ก็ต้องมาช่วยพ่อแม่ทำงาน
บางที การที่เค้าทำแบบนั้นอาจทำให้เค้าคิดว่า นั่นคือวงจรอาชีพของเค้า ต่อให้เรียนเก่งหรือไม่ เค้าก็ต้องมาสู่อาชีพนี้อยู่ดี ก็เลยไม่ตั้งใจเรียนซะ ยิ่งไปเจอผู้บริหารที่ไม่รับผิดชอบ ปล่อยให้เด็กนักเรียนขึ้นชั้นได้ จบชั้นเรียนได้ ก็เท่ากับทำลายอนาคตของเด็ก และทำลายชาติทางอ้อม
เราไม่ควรดูถูกอาชีพใช้แรงงาน
จริงๆแล้ว ไม่ควรดูถูกทุกอาชีพด้วยซ้ำ
ถ้าทุกคนเรียนจบปริญญาตรีครุศาสตร์ ต่างคนต่างไม่ยอมทำนา แล้วเราจะเอาข้าวที่ไหนกิน
ต่างคนต่างไม่ยอมเปิดร้านซ่อมรถ แล้วถ้ายางแบน แล้วใครจะปะให้
ทุกคน ต่างเป็นกลไกของสังคม ต่างมีหน้าที่ขับเคลื่อนสังคมให้เดินหน้าไป
มีแต่นักการเมืองและบริวารที่ไม่ดีบางคน เป็นสนิมกัดกินเฟืองต่างๆ ให้สังคมติดขัด
ไปกัดกินเฟืองสอบบรรจุ ใช้เส้นสาย ใช้เงินในการเข้าทำงาน
ไปกัดกินเฟืองการโยกย้าย จนทำให้ไม่ต้องพิจารณาความสามารถ แล้วไปมองว่าเป็นคนของใคร หรือใครจ่ายหนักกว่า แล้วก็หาข้ออ้างดีๆว่า "เหมาะสมกว่า เพราะคุณสมบัติดีกว่า"
ไปกัดกินเงินที่ต้องมาซื้ออุปกรณ์วิทยาศาสตร์ เอาของราคา 300 จัดซื้อจัดจ้างเป็น 2500 ทำให้ได้อุปกรณ์ที่ห่วยยยยยยยยยยยยยยยยย มากกกกกกกกกกกกกก แถมได้มาแล้ว ยังใช่งานไม่ได้ ทิ้งก็ไม่ได้อีกต่างหาก
หากทุกคนรู้หน้าที่ของตัวเอง
รู้จักรับใช้สังคม มีจิตสาธารณะ
สังคมไทยคงจะดีกว่านี้
หรือถ้ามีใครหรืออะไรมากดขี่ขมเหง ทำร้ายทำลายชาติ
... เราลุกขึ้นมาดีไหม
มวลชนคือผนังทองแดง กำแพงเหล็ก
.....แล้วร่วมกันปกป้องชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์ของเราด้วยชีวิต
(อย่าลืมให้ดาวบทความ บริเวณด้านล่างด้วยนะครับ)
เป็นวันที่หลายคนได้หยุดพัก
แต่ก็มีหลายคนที่ยังไม่ได้หยุด เพราะถ้าหยุด ก็ไม่รู้ว่าเย็นนี้จะมีเงินซื้อข้าวให้ลูกกินหรือเปล่า
... ขนาดวันแรงงานยังไม่ได้หยุด แล้วถ้าเวลาเจ็บป่วยขึ้นมา ยังไม่รวมเวลาคลอดลูก แบบนี้จะเอาเงินที่ไหนมาใช้จ่าย
ไม่เข้าใจว่า เมื่อไร คุณภาพชีวิตจะดีขึ้น
บางคนไม่จ้างคนไทย เพราะแรงงานต่างด้าวถูกกว่า กดขี่ได้ง่ายกว่า
แม้ว่าจะเป็นต่างชาติ ต่างด้าว แต่เค้าก็เป็นคน มีพ่อมีแม่ มีญาติพี่น้องเหมือนกับเรา บางคนตอนอยู่ประเทศเค้าได้เป็นครูสอนนักเรียน แต่พอหนีตายเข้ามาในเมืองไทย กลับต้องมาเฝ้าวัวเฝ้าควาย ตากแดดตัวดำ ถูกกดขี่ ลดค่าแรง ต้องนอนในคอกวัว แต่เค้าก็ยอม เพราะอย่างน้อย ยังมีเงินแอบส่งกลับไปให้ที่บ้าน
บางคน มองเห็นพวกเค้าไม่ใช่คน ซื้อข้าวแบบเดียวกับที่เอาไปต้มให้หมูเอาไปให้เค้ากิน
...พูดไม่ออก
เราเรียกตัวเองว่าเป็นเมืองพุทธ
แต่หาความเมตตาและศีลธรรมในตัวไม่ได้เลย
ยังไม่รวมคนที่เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตัว เล่นการเมืองทุกเรื่อง ทำทุกอย่างเพื่อเสียงคะแนน ไม่มีการปฏิบัติอย่างจริงใจ
ทุกวันนี้ นักเรียนที่ผมสอนก็เข้าสู่การทำงานแรงงานตั้งแต่ยังเรียนไม่จบ
วันหยุดเสาร์ - อาทิตย์ ก็ต้องมาช่วยพ่อแม่ทำงาน
บางที การที่เค้าทำแบบนั้นอาจทำให้เค้าคิดว่า นั่นคือวงจรอาชีพของเค้า ต่อให้เรียนเก่งหรือไม่ เค้าก็ต้องมาสู่อาชีพนี้อยู่ดี ก็เลยไม่ตั้งใจเรียนซะ ยิ่งไปเจอผู้บริหารที่ไม่รับผิดชอบ ปล่อยให้เด็กนักเรียนขึ้นชั้นได้ จบชั้นเรียนได้ ก็เท่ากับทำลายอนาคตของเด็ก และทำลายชาติทางอ้อม
เราไม่ควรดูถูกอาชีพใช้แรงงาน
จริงๆแล้ว ไม่ควรดูถูกทุกอาชีพด้วยซ้ำ
ถ้าทุกคนเรียนจบปริญญาตรีครุศาสตร์ ต่างคนต่างไม่ยอมทำนา แล้วเราจะเอาข้าวที่ไหนกิน
ต่างคนต่างไม่ยอมเปิดร้านซ่อมรถ แล้วถ้ายางแบน แล้วใครจะปะให้
ทุกคน ต่างเป็นกลไกของสังคม ต่างมีหน้าที่ขับเคลื่อนสังคมให้เดินหน้าไป
มีแต่นักการเมืองและบริวารที่ไม่ดีบางคน เป็นสนิมกัดกินเฟืองต่างๆ ให้สังคมติดขัด
ไปกัดกินเฟืองสอบบรรจุ ใช้เส้นสาย ใช้เงินในการเข้าทำงาน
ไปกัดกินเฟืองการโยกย้าย จนทำให้ไม่ต้องพิจารณาความสามารถ แล้วไปมองว่าเป็นคนของใคร หรือใครจ่ายหนักกว่า แล้วก็หาข้ออ้างดีๆว่า "เหมาะสมกว่า เพราะคุณสมบัติดีกว่า"
ไปกัดกินเงินที่ต้องมาซื้ออุปกรณ์วิทยาศาสตร์ เอาของราคา 300 จัดซื้อจัดจ้างเป็น 2500 ทำให้ได้อุปกรณ์ที่ห่วยยยยยยยยยยยยยยยยย มากกกกกกกกกกกกกก แถมได้มาแล้ว ยังใช่งานไม่ได้ ทิ้งก็ไม่ได้อีกต่างหาก
หากทุกคนรู้หน้าที่ของตัวเอง
รู้จักรับใช้สังคม มีจิตสาธารณะ
สังคมไทยคงจะดีกว่านี้
หรือถ้ามีใครหรืออะไรมากดขี่ขมเหง ทำร้ายทำลายชาติ
... เราลุกขึ้นมาดีไหม
มวลชนคือผนังทองแดง กำแพงเหล็ก
.....แล้วร่วมกันปกป้องชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์ของเราด้วยชีวิต
(อย่าลืมให้ดาวบทความ บริเวณด้านล่างด้วยนะครับ)
30 เมษายน 2554
แบบประเมินความคิดเห็นที่มีต่อการอบรม โครงการส่งเสริมคุณภาพการศึกษาโรงเรียนตำรวจตระเวนชายแดน
แบบประเมินความคิดเห็นที่มีต่อการอบรม โครงการส่งเสริมคุณภาพการศึกษาโรงเรียนตำรวจตระเวนชายแดน
เรื่อง "การฝึกปฏิบัติผลิตสื่อและนวัตกรรมการเรียนการสอนวิทยาศาสตร์ระดับประถมศึกษา"
ระหว่างวันที่ 2 - 3 พฤษภาคม 2554 ณ มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม
แบบประเมินความคิดเห็นที่มีต่อการอบรม โครงการส่งเสริมคุณภาพการศึกษาโรงเรียนตำรวจตระเวนชายแดน
เรื่อง "การฝึกปฏิบัติผลิตสื่อและนวัตกรรมการเรียนการสอนวิทยาศาสตร์ระดับประถมศึกษา"
หมายเหตุ
ใช้เพื่อเก็บข้อมูลในวันที่ 3 พ.ค. 2554 มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม
http://www.seal2thai.org/etc/feedback/540503a.htm
search อย่างเซียน หรือที่ใบงาน
เรื่อง "การฝึกปฏิบัติผลิตสื่อและนวัตกรรมการเรียนการสอนวิทยาศาสตร์ระดับประถมศึกษา"
ระหว่างวันที่ 2 - 3 พฤษภาคม 2554 ณ มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม
แบบประเมินความคิดเห็นที่มีต่อการอบรม โครงการส่งเสริมคุณภาพการศึกษาโรงเรียนตำรวจตระเวนชายแดน
เรื่อง "การฝึกปฏิบัติผลิตสื่อและนวัตกรรมการเรียนการสอนวิทยาศาสตร์ระดับประถมศึกษา"
หมายเหตุ
ใช้เพื่อเก็บข้อมูลในวันที่ 3 พ.ค. 2554 มหาวิทยาลัยราชภัฏพิบูลสงคราม
http://www.seal2thai.org/etc/feedback/540503a.htm
search อย่างเซียน หรือที่ใบงาน
29 เมษายน 2554
สมองคือจักรกลที่ไม่มีบ่น แต่สังขารจะแย่
"ไม่มีอะไรที่ทำไม่ได้ ทำไม่ไหว ทำไม่ทัน" คือคำขวัญที่ต้องท่องทุกเช้าสมัยฝึก ฉก.
วันนี้สงสารสมองและสังขารของตัวเองมาก
ตื่นมาตั้งแต่เช้า พิมพ์เรื่องสั้น+กลอนส่งประกวด บ่ายเตรียมสื่อ แล้วไปติดต่อธนาคารเรื่องบ้าน จากนั้นก็ไปไปรษณีย์ส่งเรื่องสั้น แล้วก็มาทั้งท่องศัพท์ตอนบ่ายสี่โมง ห้าโมงเข้าเรียน .... เหนื่อย หิวก็กินไม่ได้ (ปิดเทอมกางเกงคับ อิอิ)
ไม่รู้ว่าวันนี้ต้องทำเพื่อใคร
รู้แต่ว่าวันนี้คืออดีตของพรุ่งนี้
ถ้าวันนี้ดี พรุ่งนี้ก็สบาย
ขอบคุณสำหรับทุกรอยยิ้มที่ทำให้หายเหนื่อย
(ท่องเอาไว้ เพื่ออนาคตๆๆๆๆ)
.....................
http://www.seal2thai.org/etc/feedback/540503a.htm
วันนี้สงสารสมองและสังขารของตัวเองมาก
ตื่นมาตั้งแต่เช้า พิมพ์เรื่องสั้น+กลอนส่งประกวด บ่ายเตรียมสื่อ แล้วไปติดต่อธนาคารเรื่องบ้าน จากนั้นก็ไปไปรษณีย์ส่งเรื่องสั้น แล้วก็มาทั้งท่องศัพท์ตอนบ่ายสี่โมง ห้าโมงเข้าเรียน .... เหนื่อย หิวก็กินไม่ได้ (ปิดเทอมกางเกงคับ อิอิ)
ไม่รู้ว่าวันนี้ต้องทำเพื่อใคร
รู้แต่ว่าวันนี้คืออดีตของพรุ่งนี้
ถ้าวันนี้ดี พรุ่งนี้ก็สบาย
ขอบคุณสำหรับทุกรอยยิ้มที่ทำให้หายเหนื่อย
(ท่องเอาไว้ เพื่ออนาคตๆๆๆๆ)
.....................
http://www.seal2thai.org/etc/feedback/540503a.htm
27 เมษายน 2554
สอบบรรจุครู ได้แน่นอน
ช่วงนี้เป็นช่วงที่พี่น้องชาวครุศาสตร์ ศึกษาศาสตร์หลายท่านเข้าสู่สนามสอบกัน
เมื่อวันก่อน การสอบครู กทม. ก็เป็นไปอย่างเข้มข้น ซึ่งก็มาพร้อมๆกับสายฝน หลายคน(ส่วนใหญ่)มาจากต่างจังหวัด ก็เดินทางอย่างทุลักทุเล หมดเงินกันไปหลายตังส์ ยังคิดอยู่ว่า ถ้าได้เงินเดือนขั้นต้น มันจะพอเลี้ยงตัวเองได้หรือไม่ ขนาดข้าวกล่องละ 25 บาท ยังตัก 7 - 8 คำ หมดแล้ว น้ำขวดละ 7 บาท ก็ขาย 10 บาท (บ่นทำไม แพงก็ไม่ต้องซื้อ)
ช่วงนี้ เป็นช่วงที่หลายคนโดนเอาเปรียบ
ผมเองก็เคยโดนเอาเปรียบตอนไปสอบบรรจุ
รถโดยสารขับพาอ้อมไป แล้วขอเพิ่ม 20 บาท ด้วยความไม่รู้พื้นที่ก็ยอมไป แต่พอคนในรถบอกว่า น้องเดินไปก็ได้ นิดเดียวเอง ก็นิดเดียวจริงๆ เงิน 20 บาท ก็กลายเป็นเหรียญ 10 และส่งค่าเพิ่มให้อย่างแรงไปหน่อย
มาตอนหลังคิดได้ว่า ชีวิตพวกเขาก็หากินได้แค่นั้น ได้โอกาสก็เอารัดเอาเปรียบคนที่มีความจำเป็น สักวัน ผลกรรมอาจตามทันเค้า เค้าอาจโดนรีดไถ อาจโดนโกงรถ อาจโดนปล้น ทำร้าย หรือบ้านอาจไฟไหม้ก้ได้ เพราะกรรมที่ทำไว้มันสะสมๆ รอบุญเก่าหมด ก็ตอบแทนอย่างสาสม ... เมื่อคิดได้แบบนี้ก็สบายใจ
ผมเคยได้รับความช่วยเหลือจากพี่คนขายตั๋วรถไฟที่ตาคลี เค้าไม่ต้องการอะไรตอบแทนเลย ซึ้งใจมากๆ เขาขับรถพาไปดูสถานที่ฟรีๆ เพราะรถโดยสารขอเหมา 120 บาท (จากราคาปกติ 20 บาท) เหอะๆๆๆๆ
...คนดีๆ ยังมีอยู่ในสังคมจริงๆ
ทำดีไปเถอะครับ
ประกาศผลสอบบรรจุครู จะมีรายชื่อของเราแน่นอนครับ
ขอให้ทุกคนโชคดี
หนุ่มฮอต
เมื่อวันก่อน การสอบครู กทม. ก็เป็นไปอย่างเข้มข้น ซึ่งก็มาพร้อมๆกับสายฝน หลายคน(ส่วนใหญ่)มาจากต่างจังหวัด ก็เดินทางอย่างทุลักทุเล หมดเงินกันไปหลายตังส์ ยังคิดอยู่ว่า ถ้าได้เงินเดือนขั้นต้น มันจะพอเลี้ยงตัวเองได้หรือไม่ ขนาดข้าวกล่องละ 25 บาท ยังตัก 7 - 8 คำ หมดแล้ว น้ำขวดละ 7 บาท ก็ขาย 10 บาท (บ่นทำไม แพงก็ไม่ต้องซื้อ)
ช่วงนี้ เป็นช่วงที่หลายคนโดนเอาเปรียบ
ผมเองก็เคยโดนเอาเปรียบตอนไปสอบบรรจุ
รถโดยสารขับพาอ้อมไป แล้วขอเพิ่ม 20 บาท ด้วยความไม่รู้พื้นที่ก็ยอมไป แต่พอคนในรถบอกว่า น้องเดินไปก็ได้ นิดเดียวเอง ก็นิดเดียวจริงๆ เงิน 20 บาท ก็กลายเป็นเหรียญ 10 และส่งค่าเพิ่มให้อย่างแรงไปหน่อย
มาตอนหลังคิดได้ว่า ชีวิตพวกเขาก็หากินได้แค่นั้น ได้โอกาสก็เอารัดเอาเปรียบคนที่มีความจำเป็น สักวัน ผลกรรมอาจตามทันเค้า เค้าอาจโดนรีดไถ อาจโดนโกงรถ อาจโดนปล้น ทำร้าย หรือบ้านอาจไฟไหม้ก้ได้ เพราะกรรมที่ทำไว้มันสะสมๆ รอบุญเก่าหมด ก็ตอบแทนอย่างสาสม ... เมื่อคิดได้แบบนี้ก็สบายใจ
ผมเคยได้รับความช่วยเหลือจากพี่คนขายตั๋วรถไฟที่ตาคลี เค้าไม่ต้องการอะไรตอบแทนเลย ซึ้งใจมากๆ เขาขับรถพาไปดูสถานที่ฟรีๆ เพราะรถโดยสารขอเหมา 120 บาท (จากราคาปกติ 20 บาท) เหอะๆๆๆๆ
...คนดีๆ ยังมีอยู่ในสังคมจริงๆ
ทำดีไปเถอะครับ
ประกาศผลสอบบรรจุครู จะมีรายชื่อของเราแน่นอนครับ
ขอให้ทุกคนโชคดี
หนุ่มฮอต
23 เมษายน 2554
ฝนตก เพราะโลกเปลี่ยนไป
วันนี้ฝนตกตอนเช้า
ไม่รู้ว่าจะมีอะไรผิดแปลกมากไปกว่านี้หรือไม่
หมอก ตอนหน้าร้อน
ฝนตกหน้าหนาว
หิมะตกที่เวียดนาม
น้ำท่วม
แผ่นดินไหว
ฯลฯ
ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นอีก
ทั้งนี้เป็นเพราะฝีมือมนุษย์ ที่รังแกธรรมชาติมาตลอด
คงไม่ผิด ถ้าธรรมชาติจะเอาคืนบ้าง
.......................
http://www.seal2thai.org/etc/feedback/540503a.htm
ไม่รู้ว่าจะมีอะไรผิดแปลกมากไปกว่านี้หรือไม่
หมอก ตอนหน้าร้อน
ฝนตกหน้าหนาว
หิมะตกที่เวียดนาม
น้ำท่วม
แผ่นดินไหว
ฯลฯ
ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นอีก
ทั้งนี้เป็นเพราะฝีมือมนุษย์ ที่รังแกธรรมชาติมาตลอด
คงไม่ผิด ถ้าธรรมชาติจะเอาคืนบ้าง
.......................
http://www.seal2thai.org/etc/feedback/540503a.htm
19 เมษายน 2554
เตรียมเป็นวิทยากร (อีกครั้ง)
วันนี้ไปพบอาจารย์ เพื่อเตรียมเป็นวิทยากร (อีกครั้ง)
ครั้งนี้เป็นครู ตชด. เป็นเรื่องเกี่ยวข้องกับการสร้างสื่อการสอนวิทยาศาสตร์
ท่าน ผศ.ชญานิษฐ์ ให้โจทย์ว่า "ขาดแคลน สร้างได้ง่าย ประหยัด ใช้สำหรับเด็ก ป.1 - ป.6"
ถือว่าเป็นโจทย์ที่ยาก เพราะที่ผ่านๆมา ส่วนใหญ่จะเป็นสื่ออิเล้กทรอนิกส์ เป็นเว็บ หรือ สื่อ vdo สร้างด้วยโปรแกรมง่ายๆ สามารถนำไปใช้งานได้จริง (เคยได้มีโอกาสพบกับคุณครูที่เคยเข้ารับการอบรม เค้าบอกว่า ทุกวันนี้ พี่ก็นำกลับใช้งานนะ ภูมิใจจริงๆ)
เดี๋ยวขอเวลาคิดก่อน ว่าจะทำอย่างไรดี
......................
แบบสำรวจ
http://www.seal2thai.org/etc/feedback/540503a.htm
ครั้งนี้เป็นครู ตชด. เป็นเรื่องเกี่ยวข้องกับการสร้างสื่อการสอนวิทยาศาสตร์
ท่าน ผศ.ชญานิษฐ์ ให้โจทย์ว่า "ขาดแคลน สร้างได้ง่าย ประหยัด ใช้สำหรับเด็ก ป.1 - ป.6"
ถือว่าเป็นโจทย์ที่ยาก เพราะที่ผ่านๆมา ส่วนใหญ่จะเป็นสื่ออิเล้กทรอนิกส์ เป็นเว็บ หรือ สื่อ vdo สร้างด้วยโปรแกรมง่ายๆ สามารถนำไปใช้งานได้จริง (เคยได้มีโอกาสพบกับคุณครูที่เคยเข้ารับการอบรม เค้าบอกว่า ทุกวันนี้ พี่ก็นำกลับใช้งานนะ ภูมิใจจริงๆ)
เดี๋ยวขอเวลาคิดก่อน ว่าจะทำอย่างไรดี
......................
แบบสำรวจ
http://www.seal2thai.org/etc/feedback/540503a.htm
03 เมษายน 2554
ข้อคิดจาก ลุงแจวเรือจ้าง...กับหนุ่มนักเรียนนอก...
เด็กหนุ่มคนหนึ่ง...เป็นชาวสงขลา...
เรียนเก่งมาก...
ได้ทุนไปเรียนอเมริกา...ตั้งแต่เด็ก...จนจบด็อกเตอร์...
จึงกลับมาเยี่ยมบ้าน... .
บ้านของเด็กหนุ่ม...
อยู่อีกฟากหนึ่ง...ของทะเลสาบสงขลา...
ต้องนั่งเรือแจว...ข้ามไป...ใช้เวลาแจวประมาณหนึ่งชั่วโมง..
เรือที่ติดเครื่องยนต์...ไม่มีเหรอ...ลุง...?
ไม่มีหรอกหลาน...ที่นี่มันบ้านนอก...
มันห่างไกลความเจริญ....มีแต่เรือแจว...
โอ...ล้าสมัยมากเลยนะลุง...โบราณมาก...
ที่อเมริกา.......เขาใช้เครื่องบินกันแล้วลุง...ลุงยังมานั่งแจวเรืออยู่อีก...
ไปส่งผมฝั่งโน้น...เอาเท่าไร...ลุง...?
80 บาท...
OK...ไปเลยลุง...
ในขณะที่ลุงแจวเรือ....
หนุ่มนักเรียนนอก...ก็เล่าเรื่องความทันสมัย....
ความก้าวหน้า....ความศิวิไลช์...ของอเมริกาให้ลุงฟัง...
เมืองไทย...เมื่อเทียบกับอเมริกาแล้ว...ล้าสมัยมาก...
ไม่รู้คนไทย...อยู่กันได้ยังไง...?
ทำไมไม่พัฒนา...ทำไมไม่ทำตามเขา...เลียนแบบเขาให้ทัน...?
ลุง...ลุงใช้คอมพิวเตอร์...ใช้อินเตอร์เน็ต...เป็นไหม...?
ลุงไม่รู้หรอก...ใช้ไม่เป็น...
โอโฮ้...ลุงไม่รู้เรื่องนี้น่ะ.....ชีวิตลุงหายไปแล้ว...25 %....
แล้วลุงรู้ไหมว่า...เศรษฐกิจของโลก...ตอนนี้เป็นยังไง....?
ลุงไม่รู้หรอก...
ลุงไม่รู้เรื่องนี้นะ...ชีวิตของลุงหายไป...50 %
ลุง...ลุงรู้เรื่องนโยบายการค้าโลกไหม...ลุง...?
ลุง...ลุงรู้เรื่องดาวเทียมไหม...ลุง...?
ลุงไม่รู้หรอก...หลานเอ๊ย...
ชีวิตของลุง...ลุงรู้อยู่อย่างเดียว...
ว่าจะทำยังไง...ถึงจะแจวเรือให้ถึงฝั่งโน้น...
ถ้าลุงไม่รู้เรื่องนี้...ชีวิตของลุง....หายไปแล้ว...75 %
พอดีช่วงนั้น...
เกิดลมพายุพัดมาอย่างแรง...คลื่นลูกใหญ่มาก...ท้องฟ้ามืดครึ้ม....
นี่พ่อหนุ่ม...เรียนหนังสือมาเยอะ...จบดอกเตอร์จากต่างประเทศ...
ลุงอยากถามอะไรสักหน่อยได้ไหม...?
ได้...จะถามอะไรหรือลุง...?
เอ็งว่ายน้ำเป็นไหม...?
ไม่เป็นจ๊ะ...ลุง....
ชีวิตของเอ็ง...กำลังจะหายไป 100 % ....แล้วพ่อหนุ่ม..
เรียนเก่งมาก...
ได้ทุนไปเรียนอเมริกา...ตั้งแต่เด็ก...จนจบด็อกเตอร์...
จึงกลับมาเยี่ยมบ้าน... .
บ้านของเด็กหนุ่ม...
อยู่อีกฟากหนึ่ง...ของทะเลสาบสงขลา...
ต้องนั่งเรือแจว...ข้ามไป...ใช้เวลาแจวประมาณหนึ่งชั่วโมง..
เรือที่ติดเครื่องยนต์...ไม่มีเหรอ...ลุง...?
ไม่มีหรอกหลาน...ที่นี่มันบ้านนอก...
มันห่างไกลความเจริญ....มีแต่เรือแจว...
โอ...ล้าสมัยมากเลยนะลุง...โบราณมาก...
ที่อเมริกา.......เขาใช้เครื่องบินกันแล้วลุง...ลุงยังมานั่งแจวเรืออยู่อีก...
ไปส่งผมฝั่งโน้น...เอาเท่าไร...ลุง...?
80 บาท...
OK...ไปเลยลุง...
ในขณะที่ลุงแจวเรือ....
หนุ่มนักเรียนนอก...ก็เล่าเรื่องความทันสมัย....
ความก้าวหน้า....ความศิวิไลช์...ของอเมริกาให้ลุงฟัง...
เมืองไทย...เมื่อเทียบกับอเมริกาแล้ว...ล้าสมัยมาก...
ไม่รู้คนไทย...อยู่กันได้ยังไง...?
ทำไมไม่พัฒนา...ทำไมไม่ทำตามเขา...เลียนแบบเขาให้ทัน...?
ลุง...ลุงใช้คอมพิวเตอร์...ใช้อินเตอร์เน็ต...เป็นไหม...?
ลุงไม่รู้หรอก...ใช้ไม่เป็น...
โอโฮ้...ลุงไม่รู้เรื่องนี้น่ะ.....ชีวิตลุงหายไปแล้ว...25 %....
แล้วลุงรู้ไหมว่า...เศรษฐกิจของโลก...ตอนนี้เป็นยังไง....?
ลุงไม่รู้หรอก...
ลุงไม่รู้เรื่องนี้นะ...ชีวิตของลุงหายไป...50 %
ลุง...ลุงรู้เรื่องนโยบายการค้าโลกไหม...ลุง...?
ลุง...ลุงรู้เรื่องดาวเทียมไหม...ลุง...?
ลุงไม่รู้หรอก...หลานเอ๊ย...
ชีวิตของลุง...ลุงรู้อยู่อย่างเดียว...
ว่าจะทำยังไง...ถึงจะแจวเรือให้ถึงฝั่งโน้น...
ถ้าลุงไม่รู้เรื่องนี้...ชีวิตของลุง....หายไปแล้ว...75 %
พอดีช่วงนั้น...
เกิดลมพายุพัดมาอย่างแรง...คลื่นลูกใหญ่มาก...ท้องฟ้ามืดครึ้ม....
นี่พ่อหนุ่ม...เรียนหนังสือมาเยอะ...จบดอกเตอร์จากต่างประเทศ...
ลุงอยากถามอะไรสักหน่อยได้ไหม...?
ได้...จะถามอะไรหรือลุง...?
เอ็งว่ายน้ำเป็นไหม...?
ไม่เป็นจ๊ะ...ลุง....
ชีวิตของเอ็ง...กำลังจะหายไป 100 % ....แล้วพ่อหนุ่ม..
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)
ให้คะแนนข้อเขียนนี้...คุณจะให้กี่ดาวดีจ๊ะ