กลับมานั่งอ่านทีละเล่ม
ปกตินิสัยเป็นชอบอ่านหนังสือจากข้างหลังมา (แต่ไม่ได้อ่านแบบภาษาญี่ปุ่นหรือจีนนะครับ)
เปิดดูเนื้อหาคร่าวๆ จนมาถึงหน้าแรก
ตอนแรกยังคิดว่า สงสัยกลอนที่ส่งไปตั้งแต่ 30 ม.ค. (วันที่หลวงตาท่านนิพพาน) คงจะไม่ถึงมือ หรืออาจไม่มีพื้นที่แล้วกระมัง
พอเปิดมาถึง reader to reader อ่านกลอนกราบอาลัยหลวงตา
"เฮ้ย นี่มันกลอนเรานี่หว่า" ว่าแล้วก็รีบกวาดสายตามองหาชื่อผู้แต่ง ก็ไปอยู่ด้านล่าง (ปกติเขียนบทความ ชื่อจะอย่ด้านบน)
ดีใจมากๆๆๆ
ดีใจครับ ที่ได้บูชาองค์หลวงตาด้วยบทกลอนที่มาจากใจครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
ขอเชิญร่วมแสดงความคิดเห็นครับ