30 มิถุนายน 2557
เกิดเหตุเพลิงไหม้โรงเรียนวัดยางแขวนอู่ อ.บางระกำ จ.พิษณุโลก
เกิดเหตุเพลิงไหม้โรงเรียนวัดยางแขวนอู่ อ.บางระกำ จ.พิษณุโลก
07 มิถุนายน 2557
คืนอันมืดมิดกับแสงเทียนที่ส่องมา
ในชีวิตของคนเรา มักจะต้องพบกับความรู้สึกแตกต่างกันไป ไม่มีใครที่จะมีความสุขเพียงอย่างเดียว หรือจะพบทุกข์เพียงอย่างเดียวเช่นกัน
ชีวิต มันก้เหมือนดวงอาทิตย์ที่ทำหน้าที่อย่างเที่ยงตรง ขึ้นทางทิศตะวันออก และตกทางทิศตะวันตก และเมื่อพระอาทิตย์อัศดงไปแล้ว รุ่งขึ้น มันก็ขึ้นมาใหม่ เป็นอย่างนี้มาเป็นล้านๆปี (ดวงอาทิตย์ที่ก็เก่ง ทำหน้าที่อย่างมั่นคง ไม่อิดออดเลย)
ใครๆก็พบปัญหา ครูแชมป์เองก็พบกับปัญหา แต่อย่าลืมว่า ปัญหา มันทำให้เราแกร่งขึ้น พอเกิดปัญหาและเราผ่านมันไปได้ เราจะมีภูมิคุ้มกัน มีวิธีป้องกันแก้ไขในสิ่งนั้นที่อาจเกิดขึ้นอีก แต่สิ่งสำคัญคือ ขั้นตอนที่จะผ่านมันไปนั่นแหละ มันเหมือนตอนที่ต้องเดินผ่านกองไฟที่ขวางอยู่ข้างหน้า มันร้อน มันปวด แต่พอเรียนรู้แล้ว เราก็จะกระโดดข้ามมัน แทนที่จะเดินไปอย่างเคย
ช่วงต้นสัปดาห์ที่ผ่านมา มีเรื่องทุกข์ใจมาก จนต้องไปนั่งน้ำตาไหลเพียงลำพัง ไม่ปฏิเสธที่คนเราจะต้องมีบางมุมที่อ่อนแอ แต่ในวินาทีนั้น สิ่งที่ดึงอารมณ์กลับมาได้อย่างรวดเร็วคือ การที่ได้คิดว่า คนที่สำคัญและเห็นคุณค่าของเรามากที่สุดคือพ่อกับแม่ เราแคร์ความรู้สึกของคนอื่นที่ประเมินค่าตัวเราจากสายตาและจริตของเขา ซึ่งเขาอาจจะมองเราในด้านดี หรือ ด้านลบก็ได้ แต่คนที่มองเราด้วยพรหมวิหารธรรม คือพ่อกับแม่ของเรา นี่กระมัง ที่ใครๆเขาบอกว่า เวลามีทุกข์ก็นึกถึงพ่อกับแม่ก่อนเลย
อ่านต่อที่ คืนอันมืดมิดกับแสงเทียนที่ส่องมา
...............................
ชีวิต มันก้เหมือนดวงอาทิตย์ที่ทำหน้าที่อย่างเที่ยงตรง ขึ้นทางทิศตะวันออก และตกทางทิศตะวันตก และเมื่อพระอาทิตย์อัศดงไปแล้ว รุ่งขึ้น มันก็ขึ้นมาใหม่ เป็นอย่างนี้มาเป็นล้านๆปี (ดวงอาทิตย์ที่ก็เก่ง ทำหน้าที่อย่างมั่นคง ไม่อิดออดเลย)
ใครๆก็พบปัญหา ครูแชมป์เองก็พบกับปัญหา แต่อย่าลืมว่า ปัญหา มันทำให้เราแกร่งขึ้น พอเกิดปัญหาและเราผ่านมันไปได้ เราจะมีภูมิคุ้มกัน มีวิธีป้องกันแก้ไขในสิ่งนั้นที่อาจเกิดขึ้นอีก แต่สิ่งสำคัญคือ ขั้นตอนที่จะผ่านมันไปนั่นแหละ มันเหมือนตอนที่ต้องเดินผ่านกองไฟที่ขวางอยู่ข้างหน้า มันร้อน มันปวด แต่พอเรียนรู้แล้ว เราก็จะกระโดดข้ามมัน แทนที่จะเดินไปอย่างเคย
ช่วงต้นสัปดาห์ที่ผ่านมา มีเรื่องทุกข์ใจมาก จนต้องไปนั่งน้ำตาไหลเพียงลำพัง ไม่ปฏิเสธที่คนเราจะต้องมีบางมุมที่อ่อนแอ แต่ในวินาทีนั้น สิ่งที่ดึงอารมณ์กลับมาได้อย่างรวดเร็วคือ การที่ได้คิดว่า คนที่สำคัญและเห็นคุณค่าของเรามากที่สุดคือพ่อกับแม่ เราแคร์ความรู้สึกของคนอื่นที่ประเมินค่าตัวเราจากสายตาและจริตของเขา ซึ่งเขาอาจจะมองเราในด้านดี หรือ ด้านลบก็ได้ แต่คนที่มองเราด้วยพรหมวิหารธรรม คือพ่อกับแม่ของเรา นี่กระมัง ที่ใครๆเขาบอกว่า เวลามีทุกข์ก็นึกถึงพ่อกับแม่ก่อนเลย
อ่านต่อที่ คืนอันมืดมิดกับแสงเทียนที่ส่องมา
........................................................
...............................
16 เมษายน 2557
สอบบรรจุอย่างไรให้ติดภายในครั้งเดียว
ใกล้แล้วนะครับ สำหรัับวันสอบบรรจุของหลายๆคน โดยเฉพาะน้องๆพิบูลสงครามที่รักของผมทุกๆคน
สัญญาแล้ว ว่าจะเขียนบอกเล่าให้ฟังว่า สอบอย่างไรถึงจะติดภายในครั้งแรก จริงๆแล้วก็เชื่อว่าน้องๆทุกคน รวมถึงหลายท่านที่เข้ามาอ่านในที่นี้ ก็คงมีความพร้อมกันมากมายอยู่แล้ว เพียงแต่ผมจะขอเล่าในส่วนที่ผมเคยทำมานะครับ
เกริ่นยาวเลย....
อ่านต่อที่ สอบบรรจุอย่างไรให้ติดภายในครั้งเดียว ครับ
...............................
........................................................
...............................
06 เมษายน 2557
สถานีขนส่งจังหวัดพิษณุโลก
เมื่อวาน เดินทางไปสถานีขนส่งจังหวัดพิษณุโลก (แห่งใหม่) วนหาที่ฝากมอเตอร์ไซต์ กว่าจะฝากได้ เมื่อไปถึงก็งงเป็นไก่ตาแตก เพราะรถที่จะขึ้นไม่ได้อยู่ที่นั่นแล้ว
เดินไปว่าจะใช้บริการรถตู้ รถตู้บอกว่า คิว 8 โมง ไม่มีแล้ว รอ 10 โมง แถมยังไม่รู้ว่าจะมีหรือเปล่า
...เหอะๆ เอาไงหละ
ตัดสินใจ กลับไปที่ฝากรถ เพื่อจะเอารถคืน ตอนแรกคิดว่าเพิ่งฝากไปจะเสียค่าฝาก 15 บาทหรือเปล่า แต่ปรากฎว่า น้องที่รับฝากรถ ยังไม่ได้ลงทะเบียนในสมุด เค้าเลยไม่เอา (ก็แน่หละสิ เดินไปซื้อตั๋วยังไม่ถึง 8 นาทีเลย)
ขี่มอเตอร์ไซต์กลับมาแบบมึนๆ เซ็งๆ มีอารมณ์เล็กน้อย
...คิดจะย้ายออกก็ย้าย คิดจะย้ายกลับก็ย้าย
ผมนึกถึงวันแรกที่เข้าไปที่แห่งเก่า เค้าบอกว่า ต้องไปขึ้นข้างนอกนะ เค้าประชาสัมพันธ์มา 3 เดือนแล้ว ผมก็งง ประชาสัมพันธ์ยังไง เค้าบอกว่า "ก็ประกาศบนรถ"
อืมมม เค้าไม่คิดเลยเนาะ ว่าถ้าพี่น้องผู้โดยสาร ที่ไม่ได้ใช้บริการทุกอาทิตย์ ทุกเดือน เค้าจะรู้ไหม
เค้าบอกว่า ช่วงแรกมีรถบริการให้ฟรี และแบบข้างไปก็มี แต่รถฟรี มีเป็นรอบๆ ผมนึกถึงแม่คนหนึ่ง จูงมือลูกตากแดด เดินจากขนส่งเก่า ไปยังขนส่งใหม่ ผมคิดว่า เธอคงไม่มีเงินมากพอที่จะจ้างรถไป และถ้ารอรถฟรี ก็จะไม่ทันรถรอบที่จะไปยังจังหวัดจุดหมายทาง
...ถ้าไม่ติดว่าผมขี่มอเตอร์ไซต์ไปสองคน ผมจะรับเธอกับลูกไปด้วย ผมอยากจะช่วย แต่ก็เกินปัญญา
.......ในขณะเดียวกัน วันที่เปิดใช้งานสถานีฯใหม่ มีคนดัง เซเลบฯไปร่วมมากมาย มีพี่คนหนึ่ง (ขออนุญาตไม่เอ่ยนามเพราะกำลังเรียนปริญญาเอกอยู่) เค้าโพสต์ใน facebook ว่า "อยากรู้ว่คนดัง เซเลบฯ ที่ไปร่วมงานเปิด จะเคยใช้บริการรถทัวร์ รถเมล์ รถโดยสารสาธารณะหรือเปล่า"
เออ พี่แกก็พูดน่าคิดเนาะ
ก็เลยได้ข้อคิดว่า ถ้าจะทำอะไร ต้องเอาใจของเขามาใส่ใจเรา คิดว่าถ้าเราเป็นเขาเราจะเป็นอย่างไร
บางคนกินกาแฟแก้วเป็นร้อย แต่เงินร้อยบาท บาทคนใช้ได้เป็นอาทิตย์ คนเรามันต่างกัน อย่าไปคิดว่า ง่ายจะตาย ไม่เห็นลำบาก ไม่เป็นวุ่นวาย
แต่ในขณะเดียวกันอีกมุมหนึ่ง เค้าอาจเดือนร้อน อาจยากเย็น อาจเสียหาย อาจเสียเงินเพิ่ม พ่อแม่ผู้ปกครองต้องทำงานหนักขึ้นเพื่อแลกกับการเดินทางกลับบ้านของลูกในครั้งๆหนึ่งๆ
...บอกแล้ว อย่าเกินมาจน อย่าเกินมาเป็นคนธรรมดา เพราะอำนาจของคุณ เสียงของคุณ เขาจะฟังแค่วันเลือกตั้งเท่านั้นแหละ
ป.ล. มีคนตะโกนมาว่า "ศาลปกครอง เค้าก็ฟังเสียงเล็กๆของคุณนะ" อืมมม มายังไงละครับ <<<
เดินไปว่าจะใช้บริการรถตู้ รถตู้บอกว่า คิว 8 โมง ไม่มีแล้ว รอ 10 โมง แถมยังไม่รู้ว่าจะมีหรือเปล่า
...เหอะๆ เอาไงหละ
ตัดสินใจ กลับไปที่ฝากรถ เพื่อจะเอารถคืน ตอนแรกคิดว่าเพิ่งฝากไปจะเสียค่าฝาก 15 บาทหรือเปล่า แต่ปรากฎว่า น้องที่รับฝากรถ ยังไม่ได้ลงทะเบียนในสมุด เค้าเลยไม่เอา (ก็แน่หละสิ เดินไปซื้อตั๋วยังไม่ถึง 8 นาทีเลย)
ขี่มอเตอร์ไซต์กลับมาแบบมึนๆ เซ็งๆ มีอารมณ์เล็กน้อย
...คิดจะย้ายออกก็ย้าย คิดจะย้ายกลับก็ย้าย
ผมนึกถึงวันแรกที่เข้าไปที่แห่งเก่า เค้าบอกว่า ต้องไปขึ้นข้างนอกนะ เค้าประชาสัมพันธ์มา 3 เดือนแล้ว ผมก็งง ประชาสัมพันธ์ยังไง เค้าบอกว่า "ก็ประกาศบนรถ"
อืมมม เค้าไม่คิดเลยเนาะ ว่าถ้าพี่น้องผู้โดยสาร ที่ไม่ได้ใช้บริการทุกอาทิตย์ ทุกเดือน เค้าจะรู้ไหม
เค้าบอกว่า ช่วงแรกมีรถบริการให้ฟรี และแบบข้างไปก็มี แต่รถฟรี มีเป็นรอบๆ ผมนึกถึงแม่คนหนึ่ง จูงมือลูกตากแดด เดินจากขนส่งเก่า ไปยังขนส่งใหม่ ผมคิดว่า เธอคงไม่มีเงินมากพอที่จะจ้างรถไป และถ้ารอรถฟรี ก็จะไม่ทันรถรอบที่จะไปยังจังหวัดจุดหมายทาง
...ถ้าไม่ติดว่าผมขี่มอเตอร์ไซต์ไปสองคน ผมจะรับเธอกับลูกไปด้วย ผมอยากจะช่วย แต่ก็เกินปัญญา
.......ในขณะเดียวกัน วันที่เปิดใช้งานสถานีฯใหม่ มีคนดัง เซเลบฯไปร่วมมากมาย มีพี่คนหนึ่ง (ขออนุญาตไม่เอ่ยนามเพราะกำลังเรียนปริญญาเอกอยู่) เค้าโพสต์ใน facebook ว่า "อยากรู้ว่คนดัง เซเลบฯ ที่ไปร่วมงานเปิด จะเคยใช้บริการรถทัวร์ รถเมล์ รถโดยสารสาธารณะหรือเปล่า"
เออ พี่แกก็พูดน่าคิดเนาะ
ก็เลยได้ข้อคิดว่า ถ้าจะทำอะไร ต้องเอาใจของเขามาใส่ใจเรา คิดว่าถ้าเราเป็นเขาเราจะเป็นอย่างไร
บางคนกินกาแฟแก้วเป็นร้อย แต่เงินร้อยบาท บาทคนใช้ได้เป็นอาทิตย์ คนเรามันต่างกัน อย่าไปคิดว่า ง่ายจะตาย ไม่เห็นลำบาก ไม่เป็นวุ่นวาย
แต่ในขณะเดียวกันอีกมุมหนึ่ง เค้าอาจเดือนร้อน อาจยากเย็น อาจเสียหาย อาจเสียเงินเพิ่ม พ่อแม่ผู้ปกครองต้องทำงานหนักขึ้นเพื่อแลกกับการเดินทางกลับบ้านของลูกในครั้งๆหนึ่งๆ
...บอกแล้ว อย่าเกินมาจน อย่าเกินมาเป็นคนธรรมดา เพราะอำนาจของคุณ เสียงของคุณ เขาจะฟังแค่วันเลือกตั้งเท่านั้นแหละ
ป.ล. มีคนตะโกนมาว่า "ศาลปกครอง เค้าก็ฟังเสียงเล็กๆของคุณนะ" อืมมม มายังไงละครับ <<<
04 เมษายน 2557
แมงเม่าเล่าเรื่อง : ลองซื้อขายกองทุนบัวหลวงทศพล BTP
ผมเชื่อว่าทุนที่สำคัญที่สุดของการลงทุน คือความรู้ ซึ่งก็เกิดจากการสอบถาม อ่าน และเรียนรู้ มันสำคัญก็ตรงเรียนรู้ที่แหละครับ เพราะเรื่องของเงินๆทองๆ ถ้าพลาดแล้วก็จะต้องมาเสียใจในภายหลัง ซึ่งหลักของการลงทุนก็บอกว่า อย่ากู้มาลงทุน และเงินออมที่เอามาลงทุน ต้องเป็นเงินเย็นที่ยังไม่รีบใช้งาน...
อ่านต่อฉบับเต็มได้ที่ http://www.kruchamp.com/earn/?p=307 ครับ
...............................
อ่านต่อฉบับเต็มได้ที่ http://www.kruchamp.com/earn/?p=307 ครับ
........................................................
...............................
28 มีนาคม 2557
ให้เลือด เท่ากับให้ชีวิต
นที่สุด ก็ถึงวันที่จะต้องเสียเลือด... ไม่ใช่สิ ต้องบอกว่า เอาเลือดออก (เลือดดีนะครับ ไม่ใช่เลือดชั่ว) เดิมทีตั้งใจว่าจะไปบริจาคโลหิตหลายครั้งแล้วครับ แต่ไม่มีโอกาสสักที ไหนๆก็จะปิดเทอมแล้ว ฉลองปิดเทอมด้วยการทำความดีหน่อยก็แล้วกัน
ตอนเแรกตั้งใจว่าจะไปบริจาคที่โรงพยาบาลพุทธชินราช แต่บังเอิญมีเหตุให้ต้องไปที่มหาวิทยาลัยนเรศวร จึงได้สอบถามผ่านไปยังท่านอาจารย์ ดร.จิรภา จึงได้ทราบว่าที่โรงพยาบาลมหาวิทยาลัยนเรศวรก็มีหน่วยโลหิต ให้บริจาคเช่นเดียวกับ และเปิดให้บริการทุกวัน
ครูแชมป์เดิน เด๋อๆ ด๋าๆ ตามประสาครูบ้านนอก เข้าไปถามเจ้าหน้าที่ประชาสัมพันธ์ว่า สามารถบริจาคโลหิตได้ที่ไหน เจ้าหน้าที่รีบตอบว่า "ชั้นสามเลยจ๊า" ครูแชมป์เลยรีบจ้ำอ้าวไปที่ลิฟท์ทันที
เมื่อขึ้นไปชั้นสาม ก็มองตามป้ายไป ใจก็ตุ้มๆ ต่อมๆ เดินเข้าไปในห้อง...
เจ้าหน้าที่ซักประวัติ ให้กรอกข้อมูล แหม... ครูแชมป์ดันทำสมุดประจำตัวผู้บริจาคหายไป แต่จำได้ว่า ครั้งนี้น่าจะครั้งที่ 7 สำหรับการบริจาค และเมื่อเสร็จขั้นตอนต่างๆแล้ว คุณหมอคนสวยก็บอกให้ "ขึ้นเตียงเลยค่ะ"
อ่านต่อที่ ให้เลือด เท่ากับให้ชีวิต
...............................
ตอนเแรกตั้งใจว่าจะไปบริจาคที่โรงพยาบาลพุทธชินราช แต่บังเอิญมีเหตุให้ต้องไปที่มหาวิทยาลัยนเรศวร จึงได้สอบถามผ่านไปยังท่านอาจารย์ ดร.จิรภา จึงได้ทราบว่าที่โรงพยาบาลมหาวิทยาลัยนเรศวรก็มีหน่วยโลหิต ให้บริจาคเช่นเดียวกับ และเปิดให้บริการทุกวัน
ครูแชมป์เดิน เด๋อๆ ด๋าๆ ตามประสาครูบ้านนอก เข้าไปถามเจ้าหน้าที่ประชาสัมพันธ์ว่า สามารถบริจาคโลหิตได้ที่ไหน เจ้าหน้าที่รีบตอบว่า "ชั้นสามเลยจ๊า" ครูแชมป์เลยรีบจ้ำอ้าวไปที่ลิฟท์ทันที
เมื่อขึ้นไปชั้นสาม ก็มองตามป้ายไป ใจก็ตุ้มๆ ต่อมๆ เดินเข้าไปในห้อง...
เจ้าหน้าที่ซักประวัติ ให้กรอกข้อมูล แหม... ครูแชมป์ดันทำสมุดประจำตัวผู้บริจาคหายไป แต่จำได้ว่า ครั้งนี้น่าจะครั้งที่ 7 สำหรับการบริจาค และเมื่อเสร็จขั้นตอนต่างๆแล้ว คุณหมอคนสวยก็บอกให้ "ขึ้นเตียงเลยค่ะ"
อ่านต่อที่ ให้เลือด เท่ากับให้ชีวิต
........................................................
...............................
04 มีนาคม 2557
คณะผ้าป่าจากหมู่บ้านทิพวัล ชุดที่ 3
........................................................
...............................
03 มีนาคม 2557
คณะผ้าป่าจากหมู่บ้านทิพวัล ชุดที่ 2
คณะผ้าป่าจากหมู่บ้านทิพวัล ชุดที่ 2
........................................................
...............................
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)