เมื่อวาน เดินทางไปสถานีขนส่งจังหวัดพิษณุโลก (แห่งใหม่) วนหาที่ฝากมอเตอร์ไซต์ กว่าจะฝากได้ เมื่อไปถึงก็งงเป็นไก่ตาแตก เพราะรถที่จะขึ้นไม่ได้อยู่ที่นั่นแล้ว
เดินไปว่าจะใช้บริการรถตู้ รถตู้บอกว่า คิว 8 โมง ไม่มีแล้ว รอ 10 โมง แถมยังไม่รู้ว่าจะมีหรือเปล่า
...เหอะๆ เอาไงหละ
ตัดสินใจ กลับไปที่ฝากรถ เพื่อจะเอารถคืน ตอนแรกคิดว่าเพิ่งฝากไปจะเสียค่าฝาก 15 บาทหรือเปล่า แต่ปรากฎว่า น้องที่รับฝากรถ ยังไม่ได้ลงทะเบียนในสมุด เค้าเลยไม่เอา (ก็แน่หละสิ เดินไปซื้อตั๋วยังไม่ถึง 8 นาทีเลย)
ขี่มอเตอร์ไซต์กลับมาแบบมึนๆ เซ็งๆ มีอารมณ์เล็กน้อย
...คิดจะย้ายออกก็ย้าย คิดจะย้ายกลับก็ย้าย
ผมนึกถึงวันแรกที่เข้าไปที่แห่งเก่า เค้าบอกว่า ต้องไปขึ้นข้างนอกนะ เค้าประชาสัมพันธ์มา 3 เดือนแล้ว ผมก็งง ประชาสัมพันธ์ยังไง เค้าบอกว่า "ก็ประกาศบนรถ"
อืมมม เค้าไม่คิดเลยเนาะ ว่าถ้าพี่น้องผู้โดยสาร ที่ไม่ได้ใช้บริการทุกอาทิตย์ ทุกเดือน เค้าจะรู้ไหม
เค้าบอกว่า ช่วงแรกมีรถบริการให้ฟรี และแบบข้างไปก็มี แต่รถฟรี มีเป็นรอบๆ ผมนึกถึงแม่คนหนึ่ง จูงมือลูกตากแดด เดินจากขนส่งเก่า ไปยังขนส่งใหม่ ผมคิดว่า เธอคงไม่มีเงินมากพอที่จะจ้างรถไป และถ้ารอรถฟรี ก็จะไม่ทันรถรอบที่จะไปยังจังหวัดจุดหมายทาง
...ถ้าไม่ติดว่าผมขี่มอเตอร์ไซต์ไปสองคน ผมจะรับเธอกับลูกไปด้วย ผมอยากจะช่วย แต่ก็เกินปัญญา
.......ในขณะเดียวกัน วันที่เปิดใช้งานสถานีฯใหม่ มีคนดัง เซเลบฯไปร่วมมากมาย มีพี่คนหนึ่ง (ขออนุญาตไม่เอ่ยนามเพราะกำลังเรียนปริญญาเอกอยู่) เค้าโพสต์ใน facebook ว่า
"อยากรู้ว่คนดัง เซเลบฯ ที่ไปร่วมงานเปิด จะเคยใช้บริการรถทัวร์ รถเมล์ รถโดยสารสาธารณะหรือเปล่า"
เออ พี่แกก็พูดน่าคิดเนาะ
ก็เลยได้ข้อคิดว่า ถ้าจะทำอะไร ต้องเอาใจของเขามาใส่ใจเรา คิดว่าถ้าเราเป็นเขาเราจะเป็นอย่างไร
บางคนกินกาแฟแก้วเป็นร้อย แต่เงินร้อยบาท บาทคนใช้ได้เป็นอาทิตย์ คนเรามันต่างกัน อย่าไปคิดว่า ง่ายจะตาย ไม่เห็นลำบาก ไม่เป็นวุ่นวาย
แต่ในขณะเดียวกันอีกมุมหนึ่ง เค้าอาจเดือนร้อน อาจยากเย็น อาจเสียหาย อาจเสียเงินเพิ่ม พ่อแม่ผู้ปกครองต้องทำงานหนักขึ้นเพื่อแลกกับการเดินทางกลับบ้านของลูกในครั้งๆหนึ่งๆ
...บอกแล้ว อย่าเกินมาจน อย่าเกินมาเป็นคนธรรมดา เพราะอำนาจของคุณ เสียงของคุณ เขาจะฟังแค่วันเลือกตั้งเท่านั้นแหละ
ป.ล. มีคนตะโกนมาว่า "ศาลปกครอง เค้าก็ฟังเสียงเล็กๆของคุณนะ" อืมมม มายังไงละครับ <<<
