แสดงบทความที่มีป้ายกำกับ กลอน แสดงบทความทั้งหมด
แสดงบทความที่มีป้ายกำกับ กลอน แสดงบทความทั้งหมด

18 สิงหาคม 2555

กราบอาลัยอาจารย์เฉลิมพร พงษ์ภู่




ได้ทราบข่าว ที่ทำ ให้หวั่นหวาด
ดังฟ้าฟาด ลงกลางใจ ไปเสียสิ้น
ฟ้ามาพราก อีกหนึ่งคน จากผืนดิน
ไปสู่ถิ่น แดนสรวง มิทันลา
เหล่าปวงศิษย์ ยังจำ ภาพนั้นได้
ภาพผู้ชาย ขี่มอ-ไซต์ ไม่เคยล้า
จากปีหนึ่ง ถึงปีสี่ ทุกวันมา
ทั้งคณะ มนุษย์ฯ รู้จักกัน
อีกทั้งศิษย์ ต่างคณะ ท่านเคยสอน
ต่างสังวร ท่านอาจารย์ พาสู่ฝัน
ติวกฎหมาย สอบบรรจุ ทุกคืนวัน
จากวันนั้น มีวันนี้ มีอาจารย์
ใครสนิท จะได้รู้ ถึงประวัติ
ว่าท่านเป็น ถึงปลัด ท่านขับขาน
เขาเรียกว่า นายอำเภอน้อย มาเนิ่นนาน
แล้วเปลี่ยนงาน มาสู่ รั้วพิบูลฯ
ท่านเชี่ยวชาญ ชำนาญ งานกฎหมาย
งานปกครอง มากมาย มิสิ้นสูญ
ท่านสานต่อ รุ่นสู่รุ่น ท่านเกื้อกูล
ลูกพิบูล ทั้งปวง ต่างจดจำ
เอกลักษณ์ คือรอยยิ้มที่มุมปาก
เมตตามาก สอนศิษย์ ด้วยมุกขำ
เรื่องพอเพียง ท่านเฉลิมพร ได้น้อมนำ
ท่านได้ทำ ให้เราเห็น ด้วยตนเอง
ท่านมาจากพวกเราไปไวเกินนัก
ดั่งไม้หัก ดั่งดวงจิต โดนข่มเหง
เสียงสะอื้น สุดหักห้าม ให้กริ่งเกรง
เสียงบรรเลงเพลงโศก มาโยกใจ
ไม่มีท่าน เฉลิมพร ในวันนี้
ฟ้าเปลี่ยนสี หมองหม่น มิสดใส
กราบลาท่าน ครั้งสุดท้าย จากดวงใจ
ขอส่งท่าน สู่ภพใหม่ นิรันดร

      พิริยะ  ตระกูลสว่าง
  ศิษย์คณะครุศาสตร์ โปรแกรมวิชาวิทยาศาสตร์ทั่วไป
    วิชากฎหมายการศึกษา และวิชาเลือกเสรี กฎหมายอาญา 1 และ อาญา 2
                                      พิบูลสงคราม 2544 - 2548
           18 สิงหาคม 2555



ให้กำลังใจครูบ้านนอกด้วยนะจ๊ะ ... ขอบคุณจ้า




...............................
วัตถุมงคล อ.หนู กันภัย     สอนพิเศษพิษณุโลก  เรียนพิเศษในพิษณุโลก

12 พฤษภาคม 2555

กราบลาคุณครูเครือยุวัลย์ รังษี


   ครูคือผู้สอนศิษย์ให้คิดถูก
ครูพันผูก ภาษาไทย ในงานเขียน
ครูเครือยุวัลย์ สอนฉันให้พากเพียร
ได้ร่ำเรียน กับท่าน เมื่อวันวาน

   "พิริยะ ดูดวงให้ครูหน่อย"
นี่คือถ้อย น้ำคำ ครูขับขาน
"ผมดูมั่ว ตามตำรา อย่ารำคาญ"
สุขสราญ ครูหัวเราะ "อ๋อ เข้าใจ"

   กราบลาครู เครือยุวัลย์ ในวันนี้
ในวันที่ศิษย์รุ่งโรจน์และสดใส
เพราะมีครู คอยนำ ด้วยดวงใจ
กราบลาไว้ แทบเท้าครู เครือยุวัลย์

 พิริยะ  ตระกูลสว่าง ลูกศิษย์อาจารย์ตอน ม.ต้น www.seal2thai.org  ::  www.facebook.com/kidsci



...............................

05 มกราคม 2555

กลอนธรรม จาก facebook

     อย่าตัดสิน...กันเพียง...รูปภายนอก
มันบ่งบอก...นิสัย...กันไม่ได้
อันรูปชั่ว...ตัวดำ...อาจน้ำใจ
บริสุทธิ์...สดใส...ยิ่งกว่าทอง

     ... อย่าเชื่อคน...เขาบอก...ว่าควรคบ
จงทวนทบ...เหตุผล...ด้วยสมอง
มองด้วยตา...เพ่งด้วยใจ...ถึงครรลอง
ว่าสมควร...เกี่ยวดอง...หรือหมางเมิน

     อันคนเรา...มีหลากหลาย...ให้ค้นหา
ไม่มีใคร...เลิศค่า...หรือตื้นเขิน
คนเรานั้น...มีดีชั่ว...เป็นแนวเนิน
อย่าประเมิน...คิดหมิ่น...จงเมตตา.

07 ธันวาคม 2554

ท่าน อ.ถาวร พงษ์พานิช

วันนี้ในช่วงค่ำ ได้ไปร่วมงานของท่าน ดร.ถาวร  พงษ์พานิช

     ท่านเป็นอาจารย์ที่มีลูกศิษย์ลูกหารักมาก ขนาดวันนี้ พี่ที่นั่งข้างๆยังเล่าเรื่องสมัยที่ได้ทำงานกับท่าน ตอนที่ท่านเป็นครู ท่านขี่รถผ่านหน้าบ้านแต่เช้ามืด แล้วตะโกนเรียก "ตื่นได้แล้ว ไปสอนเด้กได้แล้ว" เล่นเอาพี่คนนั้นไม่กล้าไปดื่มเหล้า เพราะกลัวตื่นมาสอนหนังสือไม่ทัน

     ผมได้ข้อคิดจากวันนี้อีกเรื่องหนึ่ง

     คนดี ย่อมมีคนรัก และมีคนพูดถึง เราถึงวีรกรรมที่ผ่านมาด้วยความสุข

     แม้แต่ผมเอง ที่ได้มีโอกาสทำงานกับท่านเพียงสองครั้ง แต่ก็มีความรู้สึกว่า ท่านเป็นดังครู ผู้มากล้นด้วยความเมตตาอีกท่านหนึ่ง

     ท่านเป็น ผอ. สำนักวิจัยที่ผู้ร่วมงานทุกคนรักมาก รวมไปถึงอีกหลายท่าน เพราะผมสังเกตจากจำนวนพวงหลีก และผู้เข้ามาร่วมงาน ที่เป็นทั้งผู้มีเกียรติในสังคม ครูบาอาจารย์ ด๊อกเตอร์ ผศ. รศ. ฯลฯ ทั้งนั้น นี่แหละ ผลของการกระทำของท่านที่ผ่านมา

     ในระหว่างที่นั่งรอพระนั้น ผมก็หยิบปากกามาเขียนกลอนความในใจที่มีต่อท่านขึ้นมาบทหนึ่ง



กราบอาลัย ดร.ถาวร พงษ์พานิช

     อีกหนึ่งเสียง ข่าวคราว ที่แสนเศร้า                               
ของปวงเรา ชาวพิบูลฯ หวั่นใจยิ่ง
แต่ก็คือ สัจธรรม ของความจริง                                                      
ว่าทุกสิ่ง ย่อมพราก และจากไป
     ท่านเป็นครู เป็นแบบอย่าง ของชีวิต                             
เหล่าปวงศิษย์ ต่างเชิดชู ผู้ยิ่งใหญ่
ท่านเป็นแม่ คนที่สอง ปกครองใจ                                                
เหนืออื่นใด มากล้น ด้วยเมตตา
     ท่าน ดร. ถาวร พงษ์พานิช                                             
คือผู้ที่ปวงศิษย์คิดครวญหา
ได้ความรู้ ได้ความรัก แต่ก่อนมา                                                    
ต้องจากลา พรากไป ไวเกินนัก
     วันที่ห้า ธันวาคม ขื่นขมยิ่ง                                             
สูญทุกสิ่ง สูญคนดี ที่รู้จัก
สูญกำลัง สูญดวงใจ ที่เรารัก                                                          
ยากจะหัก ห้ามจิตไว้ ไม่หม่นหมอง
      ไม่มีท่าน ถาวรแล้ว ในวันนี้                                           
คุณความดี ของท่าน ยังกึกก้อง
ขอดวงจิต ท่านสู่สุดขอบฟ้าทอง                                                    
ศิษย์ทั้งผอง ขอรำลึก สำนึกคุณ


                                                                                                             ด้วยจิตคารวะ
                                                                                                    นายพิริยะ ตระกูลสว่าง
                                                                                                        ธันวาคม 2554

18 กรกฎาคม 2554

คิดถึงสมเด็จย่า

ฟ้าห่มฟ้า ห่อมอ้อม มาปกดิน
เพียงธาริน สูงค่า มหาศาล
สมเด็จย่า จากไป ใช่จากนาน
ทุกวันวาน วันนี้ มีพระองค์

ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อม
นายพิริยะ ตระกูลสว่าง

11 พฤษภาคม 2554

กราบอาลัยหลวงตามหาบัว

วันนี้ไปรับวารสารต่างๆที่ฝากซื้อไว้เป็นประจำ
กลับมานั่งอ่านทีละเล่ม

ปกตินิสัยเป็นชอบอ่านหนังสือจากข้างหลังมา (แต่ไม่ได้อ่านแบบภาษาญี่ปุ่นหรือจีนนะครับ)

เปิดดูเนื้อหาคร่าวๆ จนมาถึงหน้าแรก

ตอนแรกยังคิดว่า สงสัยกลอนที่ส่งไปตั้งแต่ 30 ม.ค. (วันที่หลวงตาท่านนิพพาน) คงจะไม่ถึงมือ หรืออาจไม่มีพื้นที่แล้วกระมัง

พอเปิดมาถึง reader to reader อ่านกลอนกราบอาลัยหลวงตา

"เฮ้ย นี่มันกลอนเรานี่หว่า" ว่าแล้วก็รีบกวาดสายตามองหาชื่อผู้แต่ง ก็ไปอยู่ด้านล่าง (ปกติเขียนบทความ ชื่อจะอย่ด้านบน)
ดีใจมากๆๆๆ





ดีใจครับ ที่ได้บูชาองค์หลวงตาด้วยบทกลอนที่มาจากใจครับ

12 มีนาคม 2554

วันที่ไม่มีเธอ

และแล้วถึงวันที่ต้องจาก
มาพลัดพรากจากใจ ให้ไห้หวล
มีเพียงเหงา ครอบงำ ตอกย้ำทรวง
ฟ้าคงลวง กระชากจิต มิคิดวาย

06 กุมภาพันธ์ 2554

@อาลัย ทองใบ ทองเปาด์@ โดย เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์

@อาลัย ทองใบ ทองเปาด์@ โดย เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์

@ รายทางประชาธิปไตย
มีดอกไม้มีหลุมศพ
จารึกอันเลือนลบ
กับคืนวันกาลเวลา

@ โหดระห่ำกระหน่ำกรู
ก็หาญสู้พายุกล้า
คราบเลือดและน้ำตา
ยังทาบทาที่ขอบธง

@ ทองใบ ทองเปาด์ ยัง
ยืนอยู่อย่างผู้ทระนง
ผู้สู้ผู้สืบทรง
บริสุทธิ์และยุติธรรม

@ ปากเสียงของคนยาก
และปากกาอันคงคำ
ให้จดและให้จำ
เป็นตำนานแห่งยุคสมัย

@ เป็นหนึ่งในรายทาง
ประชาธิปไตยไทย
จารึกผนึกใจ
นาม "ทองใบ ทองเปาด์" นิรันดร์ฯ


เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์
พฤ.๒๗/๑/๕๔

ที่มา ผู้จัดการออนไลน์

ขอบพระคุณ อ.เนารัตน์ครับ ที่เขียนกลอนเตือนสติคนไทยหลายต่อหลายครั้ง

04 มกราคม 2552

แต่งงานเพื่อน

วันที่ 3 ม.ค. 2552
วันนี้เป็นวันมงคล ซึ่งเป็นวันที่เพื่อนผม (จะว่าไปก้เป็นญาติลูกพี่ลูกน้องกัน) ซึ่งเพื่อคนนี้เกิดหลังผม 1 วัน เป็นเพื่อนเล่นกันมาตั้งแต่เด็กๆ และช่วงหลังๆก็ทำงานห่างกัน จึงไม่ค่อยได้พบปะเจอะเจอกันเท่าไร

แหม ตอนแรกเจ้าสาวนึกว่าใครที่ไหน ที่แท้ก็คนรู้จักกัน เอาละ ไม่พูดมาก มาดูภาพ และกลอนที่ผมแต่งให้เพื่อนของผมกันดีกว่า (มีคนแซวว่า แต่งให้แต่งานของคนอื่น เมื่อไรจะแต่งให้ตัวเองบ้าง เฮอะๆๆๆๆ นั่นดิ)




อันก่อสร้าง บ้านเรือน ต้องเขียนแบบ
ด้วยจิตแนบ ใจนึก ซึ่งจุดหมาย
Auto cad ใช้เขียน ได้สบาย
ออกแบบง่าย ด้วยเครื่องคอมพ์ ดีเสียจริง
เขียนแบบรัก เขียนด้วยใจ ใช่ใครเขียน
ต้องหมั่นเพียร เขียนไป ด้วยใจยิ่ง
ต้องเดินหน้า อย่าช้าไปไม่ประวิง
ยากเสียจริง เขียนแบบรัก อันปักใจ
ตกแต่งบ้าน เฟอร์นิเจอร์ ให้เลือกสรร
เลือกด้วยกัน เลือกทุกสิ่ง ที่สดใส
เลือกเครื่องครัว เลือกห้องนอน ดั่งความนัย
เลือกเอาไว้ ดุจรวมรัก ที่พักกาย
แต่แต่งรัก ต้องร่วมเลือก ให้พร้อมอยู่
แต่แต่งคู่ รู้แล้ว มิเลือนหาย
พร้อมมอบรัก มอบชีวิต มอบชีพวาย
เพราะสุดท้าย “ต้อง” รัก “ยุ้ย” ชั่วนิรันดร์


The Best of Links.

ดินแดนปัญญาชน
champ108
มะขาม
บันทึกของครูบ้านนอก
ขนมจีน
ไพรีพินาศ 50
มะขามจี๊ดจ๊าด
จี๊ดจ๊าด
ให้คะแนนข้อเขียนนี้...คุณจะให้กี่ดาวดีจ๊ะ