วันเอดส์โลก วันที่ความร้ายกาจไม่สยบความกลัวได้

ย้อนหลังไปหลายปี
ผมเคยไปอบรมแกนนำต้านภัยเอดส์ และได้ตั้งชมรมขึ้นมา จำได้ว่า ตอนนั้นอยู่ ม.3

นอกจากบทความสั้นๆ เรื่อง "เนื้อเน่าบนตียงนอน" แล้ว
ผมยังเขียนบทความเกี่ยวกับโรคเอดส์ โดยใช้เวลาเขียนประมาณ 1 สัปดาห์ และมีความยาวกว่า 10 หน้า

ก็ถือว่าภูมิใจ เพราะอายุ 15 ปี เขียนบทความแบบวิชาการได้แล้ว (พอมาช่วงหลัง มักเขียนแนวการเมืองมากกว่า)

หลายคนยังไม่สยบกับความร้ายกาจของมหันตภัยนี้
ไม่เกรงกลัว แถมยังทำตัวเสี่ยงอย่างสุดๆ
ทั้งมีเพศสัมพันธ์แบบสลับคู่ มีเพศสัมพันธ์กับคนทั่วไปโดยไม่ป้องกัน ยังไม่รวมพฤติกรรมของการเสพยาเสพติดที่ใช้เข็มร่วมกันอีก

วันนี้ เราลองไปอยู่ในที่ชุมชนสักที่หนึ่ง แล้วลองทายกันเล่นๆว่า คนที่เราเห็น ใครบ้างมีเสี่ยงต่อการติด HIV แม้ว่าเราจะไม่รู้คำตอบ เพราะการมองคนที่ภายนอก นอกจากจะไม่รู้นิสัยใจคอแล้ว เรายังไม่รู้ว่าใครมีเชื้อบ้าง

ถ้าไม่ระวังตัวในวันนี้ เราอาจกลายเป็นเนื้อเน่าบนเตียงนอนรายต่อไปก็ได้